Dicamus bona uerba, uenit Natalis, ad aras:
Quisquis ades, lingua, uir mulierque, faue.
Vrantur pia tura focis, urantur odores
Quos tener e terra diuite mittit Arabs.
5
Ipse suos adsit Genius uisurus honores
Cui decorent sanctas mollia serta comas.
Illius puro destillent tempora nardo
Atque satur libo sit madeatque mero,
Adnuat et, Cornute, tibi quodcumque rogabis.
10
En age, quid cessas? annuet ille: roga.
Auguror, uxoris fidos optabis amores:
Iam reor hoc ipsos edidicisse deos.
Nec tibi malueris, totum quaecumque per orbem
Fortis arat ualido rusticus arua boue,
15
Nec tibi, gemmarum quicquid felicibus Indis
Nascitur, Eoi qua maris unda rubet.
Vota cadunt. Viden ut strepitantibus aduolet alis
Flauaque coniugio uincula portet Amor?
Vincula quae maneant semper, dum tarda senectus
20
Inducat rugas inficiatque comas.
Haec ueniat, Natalis, auis prolemque ministres,
Ludat et ante tuos turba nouella pedes.