Tibullus elegiae 2, 2

Altre sezioni


Dicamus bona uerba, uenit Natalis, ad aras:

      Quisquis ades, lingua, uir mulierque, faue.

Vrantur pia tura focis, urantur odores

      Quos tener e terra diuite mittit Arabs.

5

Ipse suos adsit Genius uisurus honores

      Cui decorent sanctas mollia serta comas.

Illius puro destillent tempora nardo

      Atque satur libo sit madeatque mero,

Adnuat et, Cornute, tibi quodcumque rogabis.

10

      En age, quid cessas? annuet ille: roga.

Auguror, uxoris fidos optabis amores:

      Iam reor hoc ipsos edidicisse deos.

Nec tibi malueris, totum quaecumque per orbem

      Fortis arat ualido rusticus arua boue,

15

Nec tibi, gemmarum quicquid felicibus Indis

      Nascitur, Eoi qua maris unda rubet.

Vota cadunt. Viden ut strepitantibus aduolet alis

      Flauaque coniugio uincula portet Amor?

Vincula quae maneant semper, dum tarda senectus

20

      Inducat rugas inficiatque comas.

Haec ueniat, Natalis, auis prolemque ministres,

      Ludat et ante tuos turba nouella pedes.