Tibullus elegiae 1, 9

Altre sezioni


Quid mihi, si fueras miseros lusurus amores,

      Foedera per diuos, clam uiolanda, dabas?

Ah! misere etsi quis primo periuria celat,

      Sera tamen tacitis Poena uenit pedibus.

5

Parcite, caelestes: aequum est impune licere

      Numina formosis laedere uestra semel.

Lucra petens habili tauros adiungit aratro

      Et durum terrae rusticus urget opus,

Lucra petituras freta per parentia uentis

10

      Ducunt instabiles sidera certa rates:

Muneribus meus est captus puer: at deus illa

      In cinerem et liquidas munera uertat aquas.

Iam mihi persoluet poenas, puluisque decorem

      Detrahet et uentis horrida facta coma,

15

Vretur facies, urentur sole capilli,

      Deteret inualidos et uia longa pedes.

Admonui quotiens "auro ne pollue formam:

      Saepe solent auro multa subesse mala.

Diuitiis captus siquis uiolauit amorem,

20

      Asperaque est illi difficilisque Venus.

Vre meum potius flamma caput et pete ferro

      Corpus et intorto uerbere terga seca.

Nec tibi celandi spes sit peccare paranti:

      Scit deus, occultos qui uetat esse dolos.

25

Ipse deus tacito permisit lingua ministro

      Ederet ut multo libera uerba mero:

Ipse deus somno domitos emittere uocem

      Iussit et inuitos facta tegenda loqui."

Haec ego dicebam: nunc me fleuisse loquentem,

30

      Nunc pudet ad teneros procubuisse pedes.

Tunc mihi iurabas nullo te diuitis auri

      Pondere, non gemmis, uendere uelle fidem,

Non tibi si pretium Campania terra daretur,

      Non tibi si Bacchi cura Falernus ager.

35

Illis eriperes uerbis mihi sidera caelo

      Lucere et pronas fluminis esse uias.

Quin etiam flebas: at non ego fallere doctus

      Tergebam humentes credulus usque genas.

Quid faciam, nisi et ipse fores in amore puellae?

40

      Sic precor exemplo sit leuis illa tuo.

O quotiens, uobis ne quisquam conscius esset,

      Ipse comes multa lumina nocte tuli!

Saepe insperanti uenit tibi munere nostro

      Et latuit clausas post adoperta fores.

45

Tum miser interii, stulte confisus amari:

      Nam poteram ad laqueos cautior esse tuos.

Quin etiam attonita laudes tibi mente canebam,

      At me nunc nostri Pieridumque pudet.

Illa uelim rapida Vulcanus carmina flamma

50

      Torreat et liquida deleat amnis aqua.

Tu procul hinc absis, cui formam uendere cura est

      Et pretium plena grande referre manu.

At te, qui puerum donis corrumpere es ausus,

      Rideat assiduis uxor inulta dolis,

55

Et cum furtiuo iuuenem lassauerit usu,

      Tecum interposita languida ueste cubet.

Semper sint externa tuo uestigia lecto,

      Et pateat cupidis semper aperta domus:

Nec lasciua soror dicatur plura bibisse

60

      Pocula uel plures emeruisse uiros.

Illam saepe ferant conuiuia ducere Baccho,

      Dum rota Luciferi prouocet orta diem:

Illa nulla queat melius consumere noctem

      Aut operum uarias disposuisse uices.

65

At tua perdidicit: nec tu, stultissime, sentis,

      Cum tibi non solita corpus ab arte mouet.

Tune putas illam pro te componere corpus

      Aut tenues denso pectere dente comas?

Istane persuadet facies, auroque lacertos

70

      Vinciat et Tyrio prodeat apta sinu?

Non tibi, sed iuueni cuidam uult bella uideri,

      Deuoueat pro quo teque domumque tuam.

Nec facit hoc uitio, sed corpora foeda podagra

      Et senis amplexus culta puella fugit.

75

Huic tamen accubuit noster puer: hunc ego credam

      Cum trucibus Venerem iungere posse feris.

Blanditiasne meas aliis tu uendere es ausus,

      Tune aliis demens oscula ferre mea?

Tum flebis, cum me uinctum puer alter habebit

80

      Et geret in regno regna superba tuo.

At tua tum me poena iuuet, Venerique merenti

      Fixa notet casus aurea palma meos.

"Hanc tibi fallaci resolutus amore Tibullus

      Dedicat et grata sis, dea, mente rogat."