Non ego celari possum, quid nutus amantis

      Quidue ferant miti lenia uerba sono.

Nec mihi sunt sortes nec conscia fibra deorum,

      Praecinit euentus nec mihi cantus auis:

5

Ipsa Venus magico religatum bracchia nodo

      Perdocuit multis non sine uerberibus.

Desine dissimulare: deus crudelius urit,

      Quos uidet inuitos succubuisse sibi.

Quid tibi nunc molles prodest coluisse capillos

10

      Saepe et mutatas disposuisse comas,

Quid fuco splendente genas ornare, quid ungues

      Artificis docta subsecuisse manu?

Frustra iam uestes, frustra mutantur amictus,

      Ansaque compressos colligat arta pedes.

15

Illa placet, quamuis inculto uenerit ore

      Nec nitidum tarda compserit arte caput.

Num te carminibus, num te pallentibus herbis

      Deuouit tacitae tempore noctis anus?

Cantus uicinis fruges traducit ab agris,

20

      Cantus et iratae detinet anguis iter,

Cantus et e curru Lunam deducere tentat,

      Et faceret, si non aera repulsa sonent.

Quid queror, heu, misero carmen nocuisse, quid herbas?

      Forma nihil magicis utitur auxiliis:

25

Sed corpus tetigisse nocet, sed longa dedisse

      Oscula, sed femori conseruisse femur.

Nec tu difficilis puero tamen esse memento

      (Persequitur poenis tristia facta Venus),

Munera ne poscas: det munera canus amator,

30

      Vt foueas molli frigida membra sinu.

Carior est auro iuuenis, cui leuia fulgent

      Ora nec amplexus aspera barba terit.

Huic tu candentes umero suppone lacertos,

      Et regum magnae despiciantur opes.

35

At Venus inueniet puero concumbere furtim,

      Dum timet et teneros conserit usque sinus,

Et dare anhelanti pugnantibus umida linguis

      Oscula et in collo figere dente notas.

Non lapis hanc gemmaeque iuuent, quae frigore sola

40

      Dormiat et nulli sit cupienda uiro.

Heu sero reuocatur amor seroque iuuenta,

      Cum uetus infecit cana senecta caput.

Tunc studium formae est: coma tum mutatur, ut annos

      Dissimulet uiridi cortice tincta nucis,

45

Tollere tunc cura est albos a stirpe capillos

      Et faciem dempta pelle referre nouam.

At tu, dum primi floret tibi temporis aetas,

      Vtere: non tardo labitur illa pede.

Neu Marathum torque: puero quae gloria uicto est?

50

      In ueteres esto dura, puella, senes.

Parce precor tenero: non illi sontica causa est,

      Sed nimius luto corpora tingit amor.

Vel miser absenti maestas quam saepe querelas

      Coniicit et lacrimis omnia plena madent!

55

"Quid me spernis?" ait "poterat custodia uinci:

      Ipse dedit cupidis fallere posse deus.

Nota Venus furtiua mihi est, ut lenis agatur

      Spiritus, ut nec dent oscula rapta sonum:

Et possum media quamuis obrepere nocte

60

      Et strepitu nullo clam reserare fores.

Quid prosunt artes, miserum si spernit amantem

      Et fugit ex ipso saeua puella toro

Vel cum promittit, subito sed perfida fallit,

      Et mihi nox multis euigilanda malis?

65

Dum mihi uenturam fingo, quodcumque mouetur,

      Illius credo tunc sonuisse pedem."

Desistas lacrimare, puer: non frangitur illa,

      Et tua iam fletu lumina fessa tument.

Oderunt, Pholoe, moneo, fastidia diui,

70

      Nec prodest sanctis tura dedisse focis.

Hic Marathus quondam miseros ludebat amantes,

      Nescius ultorem post caput esse deum:

Saepe etiam lacrimas fertur risisse dolentis

      Et cupidum ficta detinuisse mora:

75

Nunc omnes odit fastus, nunc displicet illi

      Quaecumque opposita est ianua dura sera.

At tibi poena manet, ni desinis esse superba.

      Quam cupies uotis hunc reuocare diem!