Asper eram et bene discidium me ferre loquebar:

      At mihi nunc longe gloria fortis abest.

Namque agor ut per plana citus sola uerbere turben

      Quem celer assueta uersat ab arte puer.

5

Vre ferum et torque, libeat ne dicere quicquam

      Magnificum posthac: horrida uerba doma.

Parce tamen, per te furtiui foedera lecti,

      Per Venerem quaeso compositumque caput.

Ille ego, cum tristi morbo defessa iaceres,

10

      Te dicor uotis eripuisse meis,

Ipseque te circumlustraui sulphure puro,

      Carmine cum magico praecinuisset anus:

Ipse procuraui, ne possent scaeua nocere

      Omina ter salsa deueneranda mola:

15

Ipse ego uelatus lino tunicisque solutis

      Vota nouem Triuiae nocte silente dedi.

Omnia persolui: fruitur nunc alter amore,

      Et precibus felix utitur ille meis.

At mihi felicem uitam, si salua fuisses,

20

      Fingebam demens, sed renuente deo.

Rura colam, frugumque aderit mea Delia custos,

      Area dum messes sole calente teret,

Aut mihi seruabit plenis in lintribus uuas

      Pressaque ueloci candida musta pede,

25

Consuescet numerare pecus, consuescet amantis

      Garrulus in dominae ludere uerna sinu.

Illa deo sciet agricolae pro uitibus uuam,

      Pro segete spicas, pro grege ferre dapem.

Illa regat cunctos, illi sint omnia curae:

30

      At iuuet in tota me nihil esse domo.

Huc ueniet Messalla meus, cui dulcia poma

      Delia selectis detrahat arboribus,

Et, tantum uenerata uirum, cui sedula curet,

      Cui paret atque epulas ipsa ministra gerat.

35

Haec mihi fingebam, quae nunc Eurusque Notusque

      Iactat odoratos uota per Armenios.

Saepe ego temptaui curas depellere uino,

      At dolor in lacrimas uerterat omne merum.

Saepe aliam tenui, sed iam cum gaudia adirem,

40

      Admonuit dominae deseruitque Venus.

Tunc me discedens deuotum femina dixit,

      Ah pudet, et narrat scire nefanda meam.

Non facit hoc uerbis, facie tenerisque lacertis

      Deuouet et flauis nostra puella comis.

45

Talis ad Haemonium Nereis Pelea quondam

      Vecta est frenato caerula pisce Thetis.

At nocuere mihi quod adest huic diues amator:

      Venit in exitium callida lena meum.

Sanguineas edat illa dapes atque ore cruento

50

      Tristia cum multo pocula felle bibat:

Hanc uolitent animae circum sua fata querentes

      Semper et e tectis strix uiolenta canat:

Ipsa fame stimulante furens herbasque sepulcris

      Quaerat et a saeuis ossa relicta lupis,

55

Currat et inguinibus nudis ululetque per urbem,

      Post agat e triuiis aspera turba canum.

Eueniet; dat signa deus: sunt numina amanti,

      Saeuit et iniusta lege relicta Venus.

At tu quam primum sagae praecepta rapacis

60

      Desere: non donis uincitur omnis amor.

Pauper erit praesto semper tibi, pauper adibit

      Primus et in tenero fixus erit latere,

Pauper in angusto fidus comes agmine turbae

      Subicietque manus efficietque uiam,

65

Pauper † ad occultos furtim deducet amicos †

      Vinclaque de niueo detrahet ipse pede.

Heu canimus frustra, nec uerbis uicta fatiscit

      Ianua, sed plena est percutienda manu.

At tu, qui potior nunc es, mea furta caueto:

70

      Versatur celeri Fors leuis orbe rotae.

Non frustra quidam iam nunc in limine perstat

      Sedulus ac crebro prospicit ac refugit,

Et simulat transire domum, mox deinde recurrit

      Solus et ante ipsas excreat usque fores.

75

Nescio quid furtiuus amor parat: utere quaeso,

      Dum licet: in liquida nat tibi linter aqua.