Falsa est ista tuae, mulier, fiducia formae,

      Olim oculis nimium facta superba meis.

Noster amor talis tribuit tibi, Cynthia, laudes:

      Versibus insignem te pudet esse meis.

5

Mixtam te uaria laudaui saepe figura,

      Vt, quod non esses, esse putaret amor;

Et color est totiens roseo collatus Eoo,

      Cum tibi quaesitus candor in ore foret.

Quod mihi non patrii poterant auertere amici,

10

      Eluere aut uasto Thessala saga mari,

Hoc ego non ferro, non igne coactus, et ipsa

      Naufragus Aegaea (uera fatebor) aqua.

Correptus saeuo Veneris torrebar aeno;

      Vinctus eram uersas in mea terga manus.

15

Ecce coronatae portum tetigere carinae,

      Traiectae Syrtes, ancora iacta mihi est.

Nunc demum uasto fessi resipiscimus aestu,

      Vulneraque ad sanum nunc coiere mea.

Mens Bona, si qua dea es, tua me in sacraria dono!

20

      Exciderant surdo tot mea uota Ioui.

Risus eram positis inter conuiuia mensis

      Et de me poterat quilibet esse loquax.

Quinque tibi potui seruire fideliter annos:

      Vngue meam morso saepe querere fidem.

25

Nil moueor lacrimis: ista sum captus ab arte;

      Semper ab insidiis, Cynthia, flere soles.

Flebo ego discedens, sed fletum iniuria uincit:

      Tu bene conueniens non sinis ire iugum.

Limina iam nostris ualeant lacrimantia uerbis,

30

      Nec tamen irata ianua fracta manu.

At te celatis aetas grauis urgeat annis

      Et ueniat formae ruga sinistra tuae!

Vellere tum cupias albos a stirpe capillos,

      A! speculo rugas increpitante tibi,

35

Exclusa inque uicem fastus patiare superbos

      Et quae fecisti facta queraris anus!

Has tibi fatalis cecinit mea pagina diras:

      Euentum formae disce timere tuae!