Mirabar, quidnam uisissent mane Camenae,

      Ante meum stantes sole rubente torum.

Natalis nostrae signum misere puellae

      Et manibus faustos ter crepuere sonos.

5

Transeat hic sine nube dies, stent aere uenti,

      Ponat et in sicco molliter unda minax.

Aspiciam nullos hodierna luce dolentis;

      Et Niobae lacrimas supprimat ipse lapis;

Alcyonum positis requiescant ora querelis;

10

      Increpet absumptum nec sua mater Itym.

Tuque, o cara mihi, felicibus edita pennis,

      Surge et poscentis iusta precare deos.

Ac primum pura somnum tibi discute lympha

      Et nitidas presso pollice finge comas:

15

Dein, qua primum oculos cepisti ueste Properti,

      Indue, nec uacuum flore relinque caput;

Et pete, qua polles, ut sit tibi forma perennis,

      Inque meum semper stent tua regna caput.

Inde coronatas ubi ture piaueris aras,

20

      Luxerit et tota flamma secunda domo,

Sit mensae ratio, noxque inter pocula currat,

      Et crocino naris murreus ungat onyx.

Tibia nocturnis succumbat rauca choreis,

      Et sint nequitiae libera uerba tuae,

25

Dulciaque ingratos adimant conuiuia somnos,

      Publica uicinae perstrepat aura uiae.

Sit sors et nobis talorum interprete iactu,

      Quem grauibus pennis uerberet ille puer.

Cum fuerit multis exacta trientibus hora,

30

      Noctis et instituet sacra ministra Venus,

Annua soluamus thalamo sollemnia nostro,

      Natalisque tui sic peragamus iter.