Iuppiter, affectae tandem miserere puellae!

      Tam formosa tuum mortua crimen erit.

Venit enim tempus quo torridus aestuat aer,

      Incipit et sicco feruere terra Cane.

5

Sed non tam ardoris culpa est neque crimina caeli,

      Quam totiens sanctos non habuisse deos.

Hoc perdit miseras, hoc perdidit ante puellas:

     Quidquid iurarunt, uentus et unda rapit.

Num sibi collatam doluit Venus? Illa peraeque

10

      Prae se formosis inuidiosa dea est.

An contempta tibi Iunonis templa Pelasgae?

      Palladis aut oculos ausa negare bonos?

Semper, formosae, non nostis parcere uerbis:

      Hoc tibi lingua nocens, hoc tibi forma dedit.

15

Sed tibi uexatae per multa pericula uitae

     Extremo ueniet mollior hora die.

Io uersa caput primos mugiuerat annos:

      Nunc dea, quae Nili flumina uacca bibit.

Ino etiam prima terris aetate uagata est:

20

      Hanc miser implorat nauita Leucothoen.

[Andromede monstris fuerat deuota marinis:

     Haec eadem Persei nobilis uxor erat.]

Callisto Arcadios errauerat ursa per agros:

      Haec nocturna suo sidere uela regit.

25

Quod si forte tibi properarint fata quietem,

      Illa sepulturae fata beata tuae,

Narrabis Semelae quo sis formosa periclo,

      Credet et illa, suo docta puella malo;

Et tibi Maeonias omnis heroidas inter

30

      Primus erit nulla non tribuente locus.

Nunc, utcumque potes, fato gere saucia morem:

     Et deus et durus uertitur ipse dies.

35

Deficiunt magico torti sub carmine rhombi

     Et tacet exstincto laurus adusta foco

Et iam Luna negat totiens descendere caelo

     Nigraque funestum concinit omen auis.

41

Sed non unius, quaeso, miserere duorum!

     Viuam, si uiuet; si cadet illa, cadam:

39

Vna ratis fati nostros portabit amores

40

     Caerula ad infernos uelificata lacus.

33

Hoc tibi uel poterit coniunx ignoscere Iuno:

      Frangitur et Iuno, si qua puella perit.

43

Pro quibus optatis sacro me carmine damno.

      Scribam ego "per magnum [est] salua puella Iouem";

45

Ante tuosque pedes illa ipsa operata sedebit,

      Narrabitque sedens longa pericla sua.

Haec tua, Persephone, maneat clementia, nec tu,

      Persephonae coniunx, saeuior esse uelis.

Sunt apud infernos tot milia formosarum:

50

      Pulchra sit in superis, si licet, una locis!

Vobiscum Antiope, uobiscum candida Tyro,

      Vobiscum Europe nec proba Pasiphae

Et quot Creta tulit uetus et quot Achaia formas

     Et Thebae et Priami diruta regna senis:

55

Et quaecumque erat in numero Romana puella

      Occidit: has omnis ignis auarus habet.

Nec forma aeternum aut cuiquam est fortuna perennis:

      Longius aut propius mors sua quemque manet.

Tu quoniam es, mea lux, magno dimissa periclo,

60

      Munera Dianae debita redde choros,

Redde etiam excubias diuae nunc, ante iuuencae,

      Votiuas noctes et mihi solue decem!