Propertius elegiae 2, 23

Testo base di riferimento: P. Fedeli, 2005

Cura dell'edizione digitale: C. Formicola, 2010

Inserimento e controllo dei dati: P. Marzano, 2010

Permalink: https://www.mqdq.it/texts/PROP|ele2|023

Ipsa petita lacu nunc mihi dulcis aqua est.

Ingenuus quisquam alterius dat munera seruo,

Vt commissa suae uerba ferat dominae,

Et quaerit totiens "Quaenam nunc porticus illam

Integit?" et "Campo quo mouet illa pedes?",

Deinde ubi pertuleris, quos dicit fama, labores

Herculis, ut scribat "Muneris ecquid habes?",

Cernere uti possis uultum custodis amari,

Captus et immunda saepe latere casa?

Quam care semel in toto nox uertitur anno!

A pereant, si quos ianua clausa iuuat!

Contra, reiecto quae libera uadit amictu,

Custodum et nullo saepta timore, placet;

Cui saepe immundo Sacra conteritur uia socco,

Nec sinit esse moram, si quis adire uelit.

Differet haec numquam, nec poscet garrula, quod te

Astrictus ploret saepe dedisse pater,

Nec dicet: "Timeo, propera iam surgere, quaeso,

Infelix! Hodie uir mihi rure uenit."

Et quas Euphrates et quas mihi misit Orontes

Me iuerint: nolim furta pudica tori.

Libertas quoniam nulli iam restat amanti,

Nullus liber erit, si quis amare uolet.