Non ita Dardanio gauisus Atrida triumpho est,

      Cum caderent magnae Laomedontis opes;

Nec sic errore exacto laetatus Vlixes,

      Cum tetigit carae litora Dulichiae;

5

Nec sic Electra, saluum cum aspexit Oresten,

      Cuius falsa tenens fleuerat ossa soror;

Nec sic cum incolumem Minois Thesea uidit,

     Daedalium lino cui duce rexit iter,

Quanta ego praeterita collegi gaudia nocte:

10

      Immortalis ero, si altera talis erit.

13

Nec mihi iam fastus opponere quaerit iniquos,

      Nec mihi ploranti lenta sedere potest.

11

At dum demissis supplex ceruicibus ibam,

     Dicebar sicco uilior esse lacu.

15

Atque utinam non tam sero mihi nota fuisset

     Condicio! Cineri nunc medicina datur.

Ante pedes caecis lucebat semita nobis:

      Scilicet insano nemo in amore uidet.

Hoc sensi prodesse magis: contemnite, amantes!

20

      Sic hodie ueniet, si qua negauit heri.

Pulsabant alii frustra dominamque uocabant:

      Mecum habuit positum lenta puella caput.

Haec mihi deuictis potior uictoria Parthis,

      Haec spolia, haec reges, haec mihi currus erunt.

25

Magna ego dona tua figam, Cytherea, columna,

      Taleque sub nostro nomine carmen erit:

"Has pono ante tuam tibi, diua, Propertius aedem

      Exuuias, tota nocte receptus amans".

Nunc a te est, mea lux, ueniatne ad litora nauis

30

      Seruata, an mediis sidat onusta uadis.

Quod si forte aliqua nobis mutabere culpa,

      Vestibulum iaceam mortuus ante tuum!