A

Non tot Achaemeniis armatur †etrusca† sagittis,

      Spicula quot nostro pectore fixit Amor.

Hic me tam gracilis uetuit contemnere Musas,

      Iussit et Ascraeum sic habitare nemus,

5

Non ut Pieriae quercus mea uerba sequantur,

      Aut possim Ismaria ducere ualle feras,

Sed magis ut nostro stupefiat Cynthia uersu:

      Tunc ego sim Inachio notior arte Lino.

Non ego sum formae tantum mirator honestae,

10

      Nec si qua illustris femina iactat auos:

Me iuuet in gremio doctae legisse puellae,

     Auribus et puris scripta probasse mea.

Haec ubi contigerint, populi confusa ualeto

      Fabula: nam domina iudice tutus ero.

15

Quae si forte bonas ad pacem uerterit auris,

      Possum inimicitias tunc ego ferre Iouis.

B

Quandocumque igitur nostros mors claudet ocellos,

      Accipe quae serues funeris acta mei.

Nec mea tunc longa spatietur imagine pompa,

20

      Nec tuba sit fati uana querela mei,

Nec mihi tunc fulcro sternatur lectus eburno,

      Nec sit in Attalico mors mea nixa toro.

Desit odoriferis ordo mihi lancibus, adsint

      Plebei paruae funeris exsequiae.

25

Sat mea sat magna est, si tres sint pompa libelli,

      Quos ego Persephonae maxima dona feram.

Tu uero nudum pectus lacerata sequeris,

      Nec fueris nomen lassa uocare meum

Osculaque in gelidis pones suprema labellis,

30

      Cum dabitur Syrio munere plenus onyx.

Deinde, ubi suppositus cinerem me fecerit ardor,

      Accipiat Manis paruula testa meos

Et sit in exiguo laurus super addita busto,

     Quae tegat exstincti funeris umbra locum,

35

Et duo sint uersus: "Qui nunc iacet horrida puluis,

      Vnius hic quondam seruus amoris erat".

Nec minus haec nostri notescet fama sepulcri,

      Quam fuerant Pthii busta cruenta uiri.

Tu quoque si quando uenies ad fata, memento,

40

     Huc iterum ad lapides cana ueni memores.

Interea caue sis nos aspernata sepultos:

      Non nihil ad uerum conscia terra sapit.

Atque utinam primis animam me ponere cunis

     Iussisset quaeuis de tribus una soror!

45

Nam quo tam dubiae seruetur spiritus horae?

      Nestoris est uisus post tria saecla cinis:

Cui si longaeuae minuisset fata senectae

     †Gallicus† Iliacis miles in aggeribus,

Non aut Antilochi uidisset corpus humari,

50

      Diceret aut: "O mors, cur mihi sera uenis?"

Tu tamen amisso non numquam flebis amico:

      Fas est praeteritos semper amare uiros.

Testis cui niueum quondam percussit Adonem

      Venantem Idalio uertice durus aper;

55

Illis formosus iacuisse paludibus, illuc

      Diceris effusa tu, Venus, isse coma.

Sed frustra mutos reuocabis, Cynthia, Manis:

     Nam mea qui poterunt ossa minuta loqui?