Propertius elegiae 2, 12

Testo base di riferimento: P. Fedeli, 2005

Cura dell'edizione digitale: C. Formicola, 2010

Inserimento e controllo dei dati: P. Marzano, 2010

Permalink: https://www.mqdq.it/texts/PROP|ele2|012

Quicumque ille fuit, puerum qui pinxit Amorem,

Nonne putas miras hunc habuisse manus?

Is primum uidit sine sensu uiuere amantis

Et leuibus curis magna perire bona.

Idem non frustra uentosas addidit alas,

Fecit et humano corde uolare deum:

Scilicet alterna quoniam iactamur in unda

Nostraque non ullis permanet aura locis.

Et merito hamatis manus est armata sagittis

Et pharetra ex umero Cnosia utroque iacet:

Ante ferit quoniam tuti quam cernimus hostem

Nec quisquam ex illo uulnere sanus abit.

In me tela manent, manet et puerilis imago;

Sed certe pennas perdidit ille suas:

Euolat heu nostro quoniam de pectore nusquam,

Assiduusque meo sanguine bella gerit.

Quid tibi iucundum est siccis habitare medullis?

Si pudor est, alio traice tela tua!

Intactos isto satius temptare ueneno:

Non ego, sed tenuis uapulat umbra mea.

Quam si perdideris, quis erit qui talia cantet,

(Haec mea Musa leuis gloria magna tua est),

Qui caput et digitos et lumina nigra puellae

Et canat ut soleant molliter ire pedes?