Propertius elegiae 2, 10

Testo base di riferimento: P. Fedeli, 2005

Cura dell'edizione digitale: C. Formicola, 2010

Inserimento e controllo dei dati: P. Marzano, 2010

Permalink: https://www.mqdq.it/texts/PROP|ele2|010

Sed tempus lustrare aliis Helicona choreis

Et campum Haemonio iam dare tempus equo.

Iam libet et fortis memorare ad proelia turmas

Et Romana mei dicere castra ducis.

Quod si deficiant uires, audacia certe

Laus erit: in magnis et uoluisse sat est.

Aetas prima canat Veneres, extrema tumultus:

Bella canam, quando scripta puella mea est.

Nunc uolo subducto grauior procedere uultu,

Nunc aliam citharam me mea Musa docet.

Surge, anime, ex humili! Iam, carmina, sumite uires!

Pierides, magni nunc erit oris opus.

Iam negat Euphrates equitem post terga tueri

Parthorum et Crassos se tenuisse dolet:

India quin, Auguste, tuo dat colla triumpho

Et domus intactae te tremit Arabiae;

Et si qua extremis tellus se subtrahit oris,

Sentiat illa tuas postmodo capta manus!

Haec ego castra sequar; uates tua castra canendo

Magnus ero: seruent hunc mihi fata diem!

Vt caput in magnis ubi non est tangere signis,

Ponitur his imos ante corona pedes,

Sic nos nunc, inopes laudis conscendere culmen,

Pauperibus sacris uilia tura damus.

Nondum etiam Ascraeos norunt mea carmina fontis,

Sed modo Permessi flumine lauit Amor.