Propertius elegiae 1, 9

Testo base di riferimento: P. Fedeli, 1984

Cura dell'edizione digitale: C. Formicola, 2009

Inserimento e controllo dei dati: P. Marzano, 2009

Altre sezioni


Dicebam tibi uenturos, irrisor, amores,

      Nec tibi perpetuo libera uerba fore:

Ecce iaces supplexque uenis ad iura puellae

     Et tibi nunc quaeuis imperat empta modo.

5

Non me Chaoniae uincant in amore columbae

      Dicere, quos iuuenes quaeque puella domet.

Me dolor et lacrimae merito fecere peritum:

      Atque utinam posito dicar amore rudis!

Quid tibi nunc misero prodest graue dicere carmen

10

      Aut Amphioniae moenia flere lyrae?

Plus in amore ualet Mimnermi uersus Homero:

     Carmina mansuetus lenia quaerit Amor.

I quaeso et tristis istos compone libellos,

      Et cane quod quaeuis nosse puella uelit!

15

Quid si non esset facilis tibi copia? nunc tu

     Insanus medio flumine quaeris aquam.

Necdum etiam palles, uero nec tangeris igni:

      Haec est uenturi prima fauilla mali.

Tum magis Armenias cupies accedere tigris

20

      Et magis infernae uincula nosse rotae,

Quam pueri totiens arcum sentire medullis

      Et nihil iratae posse negare tuae.

Nullus Amor cuiquam facilis ita praebuit alas,

      Vt non alterna presserit ille manu.

25

Nec te decipiat, quod sit satis illa parata:

      Acrius illa subit, Pontice, si qua tua est;

Quippe ubi non liceat uacuos seducere ocellos,

     Nec uigilare alio nomine cedat Amor.

Qui non ante patet, donec manus attigit ossa:

30

     Quisquis es, assiduas a fuge blanditias!

Illis et silices et possint cedere quercus,

      Nedum tu possis, spiritus iste leuis.

Quare, si pudor est, quam primum errata fatere:

     Dicere quo pereas saepe in amore leuat.

4

quaeuis ω

quovis ς

quidvis Postgate (dubit.), Heyworth