O nata mecum consule Manlio,
Seu tu querellas siue geris iocos
Seu rixam et insanos amores
Seu facilem, pia testa, somnum,
5
Quocumque lectum nomine Massicum
Seruas, moueri digna bono die
Descende Coruino iubente
Non ille, quamquam Socraticis madet
10
Sermonibus, te neglegit horridus:
Narratur et prisci Catonis
Saepe mero caluisse uirtus.
Tu lene tormentum ingenio admoues
Plerumque duro, tu sapientium
15
Curas et arcanum iocoso
Consilium retegis Lyaeo,
Tu spem reducis mentibus anxiis
Virisque et addis cornua pauperi
Post te neque iratos trementi
20
Regum apices neque militum arma.
Te Liber et si laeta aderit Venus
Segnesque nodum soluere Gratiae
Viuaeque producent lucernae,
Dum rediens fugat astra Phoebus.