Horatius carmina 3, 11

Testo base di riferimento: F. Klingner, 1959

Cura dell'edizione digitale: G. C. Musa, 2009

Altre sezioni


Mercuri - nam te docilis magistro

Mouit Amphion lapides canendo -

Tuque testudo resonare septem

Callida neruis,

5

Nec loquax olim neque grata, nunc et

Diuitum mensis et amica templis:

Dic modos, Lyde quibus obstinatas

Adplicet auris,

Quae uelut latis equa trima campis

10

Ludit exsultim metuitque tangi

Nuptiarum expers et adhuc proteruo

Cruda marito.

Tu potes tigris comitesque siluas

Ducere et riuos celeres morari;

15

Cessit immanis tibi blandienti

Ianitor aulae;

[Cerberus, quamuis furiale centum

Muniant angues caput eius atque

Spiritus taeter saniesque manet

20

Ore trilingui;]

Quin et Ixion Tityosque uoltu

Risit inuito; stetit urna paulum

Sicca, dum grato Danai puellas

Carmine mulces.

25

Audiat Lyde scelus atque notas

Virginum poenas et inane lymphae

Dolium fundo pereuntis imo

Seraque fata,

Quae manent culpas etiam sub Orco:

30

Inpiae - nam quid potuere maius? -,

Inpiae sponsos potuere duro

Perdere ferro.

Vna de multis face nuptiali

Digna periurum fuit in parentem

35

Splendide mendax et in omne uirgo

Nobilis aeuom,

"Surge" quae dixit iuueni marito,

"Surge, ne longus tibi somnus unde

Non times detur; socerum et scelestas

40

Falle sorores,

Quae uelut nactae uitulos leaenae

Singulos eheu lacerant: ego illis

Mollior nec te feriam neque intra

Claustra tenebo.

45

Me pater saeuis oneret catenis,

Quod uiro clemens misero peperci,

Me uel extremos Numidarum in agros

Classe releget:

I pedes quo te rapiunt et aurae,

50

Dum fauet nox et Venus, i secundo

Omine et nostri memorem sepulcro

Scalpe querelam."

20

Ω P Σ damnauit Buttmann