Catullus carmina 66

Altre sezioni


Omnia qui magni dispexit lumina mundi,

      Qui stellarum ortus comperit atque obitus

Flammeus ut rapidi solis nitor obscuretur,

      Vt cedant certis sidera temporibus,

5

Vt Triuiam furtim sub Latmia saxa relegans

      Dulcis amor gyro deuocet aerio,

Idem me ille Conon caelesti in lumine uidit

      E Beroniceo uertice caesariem

Fulgentem clare, quam multis illa dearum

10

      Leuia protendens brachia pollicita est,

Qua rex tempestate nouo auctus hymenaeo

      Vastatum finis iuerat Assyrios,

Dulcia nocturnae portans uestigia rixae,

      Quam de uirgineis gesserat exuuiis.

15

Estne nouis nuptis odio Venus? atque parentum

      Frustrantur falsis gaudia lacrimulis,

Vbertim thalami quas intra limina fundunt.

      Non, ita me diui, uera gemunt, iuerint.

Id mea me multis docuit regina querellis

20

      Inuisente nouo proelia torua uiro.

At tu non orbum luxti deserta cubile,

      Sed fratris cari flebile discidium

Cum penitus maestas exedit cura medullas.

      Vt tibi tunc toto pectore sollicitae

25

Sensibus ereptis mens excidit! At te ego certe

      Cognoram a parua uirgine magnanimam.

Anne bonum oblita es facinus, cum regium adepta es

      Coniugium, quod non fortior ausit alis?

Sed tum maesta uirum emittens quae uerba locuta es!

30

      Iuppiter, ut tristi lumina saepe manu!

Quis te mutauit tantus deus? An quod amantes

      Non longe a caro corpore abesse uolunt?

Atque ibi me cunctis pro dulci coniuge diuis

      Non sine taurino sanguine pollicita es

35

Sei reditum tetulisset. Is haut in tempore longo

      Captam Asiam Aegypti finibus addiderat.

Quis ego pro factis caelesti reddita coetu

      Pristina uota nouo munere dissoluo

Inuita, o regina, tuo de uertice cessi,

40

      Inuita; adiuro teque tuumque caput,

Digna ferat quod si quis inaniter adiurarit;

      Sed qui se ferro postulet esse parem?

Ille quoque euersus mons est, quem maximum in oris

      Progenies Thiae clara superuehitur,

45

Cum Medi peperere nouum mare, cumque iuuentus

      Per medium classi barbara nauit Athon.

Quid facient crines, cum ferro talia cedant?

      Iuppiter, ut Chalybon omne genus pereat,

Et qui principio sub terra quaerere uenas

50

      Institit ac ferri fingere duritiem!

Abiunctae paulo ante comae mea fata sorores

      Lugebant, cum se Memnonis Aethiopis

Vnigena impellens nutantibus aera pennis

      Obtulit Arsinoes Locricus ales equos,

55

Isque per aetherias me tollens auolat umbras

      Et Veneris casto collocat in gremio.

Ipsa suum Zephyritis eo famulum legarat

      Graiia Canopitis incola litoribus.

Hic dii uario ne solum in lumine caeli

60

      Ex Ariadneis aurea temporibus

Fixa corona foret, sed nos quoque fulgeremus

      Deuotae flaui uerticis exuuiae,

Vuidulam a fluctu cedentem ad templa deum me

      Sidus in antiquis diua nouum posuit;

65

Virginis et saeui contingens namque Leonis

      Lumina, Callisto iuncta Lycaoniae,

Vertor in occasum, tardum dux ante Booten,

      Qui uix sero alto mergitur Oceano.

Sed quamquam me nocte premunt uestigia diuum,

70

      Lux autem canae Tethyi restituit

(Pace tua fari hic liceat, Rhamnusia uirgo;

      Namque ego non ullo uera timore tegam,

Nec si me infestis discerpent sidera dictis,

      Condita quin uere pectoris euoluo

75

Non his tam laetor rebus quam me afore, semper

      Afore me a dominae uertice discrucior,

Quicum ego, dum uirgo quondam fuit, omnibus expers

      Vnguentis nuptae, uilia multa bibi.

Nunc uos, optato quas iunxit lumine taeda,

80

      Non prius unanimis corpora coniugibus

Tradite nudantes reiecta ueste papillas

      Quam iucunda mihi munera libet onyx,

Vester onyx, casto colitis quae iura cubili.

      Sed quae se impuro dedit adulterio,

85

Illius a! mala dona leuis bibat irrita puluis;

      Namque ego ab indignis praemia nulla peto.

Sed magis, o nuptae, semper concordia uestras

      Semper Amor sedes incolat assiduus.

Tu uero, regina, tuens cum sidera diuam

90

      Placabis festis luminibus Venerem,

Sanguinis expertem non siris esse tuam me,

      Sed potius largis effice muneribus

(Sidera cur iterem?) iterum coma regia fiam,

      Proximus Hydrochoi fulgeret Oarion!