Furi, cui neque seruus est neque arca
Nec cimex neque araneus neque ignis,
Verum est et pater et nouerca, quorum
Dentes uel silicem comesse possunt:
5
Est pulcre tibi cum tuo parente
Et cum coniuge lignea parentis.
Nec mirum: bene nam ualetis omnes,
Pulcre concoquitis, nihil timetis,
Non incendia, non graues ruinas,
10
Non facta impia, non dolos ueneni,
Non casus alios periculorum.
Atqui corpora sicciora cornu
Aut si quid magis aridum est habetis
Sole et frigore et esuritione.
15
Quare non tibi sit bene ac beate?
A te sudor abest, abest saliua,
Muccusue et mala pituita nasi.
Hanc ad munditiem adde mundiorem,
Quod culus tibi purior salillo est,
20
Nec toto decies cacas in anno,
Atque id durius est faba et lapillis;
Quod tu si manibus teras fricesque,
Non umquam digitum inquinare posses.
Haec tu commoda tam beata, Furi,
25
Noli spernere nec putare parui -
Et sestertia quae soles precari
Centum desine: nam satis beatus.