Criminum mole grauatus et reatu saucius

Carmen insonare nitor luctuosis questibus:

Lacrimis ora madescant, uerberentur pectora.

Mundus ecce nutat aeger et ruinam nuntiat,

5

Tempora grata fugantur, ingeruntur pessima,

Omnia mala propinquant et bona praeteruolant.

Eugeni miselle plora: langor instat improbus,

Vita transit, finis urguet, ira pendit caelitus,

Ianuam pulsat ut intret mortis ecce nuntius.

10

Cur, inique, concupiscis falsa mundi gaudia?

Cur caduca non relinquis, curris ad perennia?

Dum petis tantilla lucra, dona perdis maxima.

Dic, miser, carne soluta quid tibi solacium?

Nil boni portabis illic quo recedat ultio,

15

Poena te cremabit ardens, anxiabit spiritus.

Nemo te, miselle, crede, nemo consolabitur,

Non parentes aut propinqui, non sodales optimi;

Cuncta te procul abibunt, quae amasti dulciter.

Corrige, crudelis, actus, terge noxam fletibus,

20

Sit tibi pro pane luctus, lacrimae pro gaudio,

Pande Christo probra cordis eiulando fletibus.

O deus, bonum perenne, semper exorabilis,

Cerne fletum profluentem de medullis intimis,

Vincla criminum resolue, pone finem lacrimis.

25

Nolo me, pater, Auerni mancipes incendio,

Flamma quo iugis adurat membra citra terminum;

Hic repende quod meremur, sit quies post transitum.

O genus mortale, mecum lacrimas effundite,

Pauperi praebete uictum, "parce" Christo dicite;

30

Forsitan iram refrenat, donat indulgentiam.