Dulce decus nostrum, Christi sanctissima uirgo,
Agnes quae meritis immaculata manes:
Sic tibi complacuit hodiernum ducere tempus,
Vt mihi nec solitam distribuisses opem?
5
Nec dare nunc dominae modulamina dulcia linguae,
Cui dum uerba refers pascitur ore tuo?
Abstinuisse cibis etiam uos ipse probaui
Et quasi pro uobis est mihi facta fames.
Audio, somnus iners radiantes pressit ocellos;
10
An nimias noctes anticipare uolis?
Cui non sufficiant haec tempora longa quietis,
Cum prope nox teneat quod duplicata dies?
Nubila cuncta tegunt, nec luna nec astra uidentur
Si sis laeta animo, me nebulae fugiunt.
15
Gaudia uera colat quae nos haec scribere iussit
Et tecum faueat ducta sub arce poli.