Reddita ne doleas, felix Magantia, casus:

      Antistes rediit qui tibi ferret opem.

Ne maerore graui lacrimans orbata iaceres,

      Te meruisse fame ***

5

Porrigit ecce manum genitor Sidonius urbi,

      Quo renouante locum prisca ruina perit;

Iura sacerdoti sacro moderamine seruans,

      Per cuius studium creuit et ipse gradus.

Parturis assidue grauidos, ecclesia, fructus,

10

      Quam uir apostolico iunctus amore regit;

Suscipit heredes caelesti germine natos,

      Tali nupta uiro quando marita placet.

Te uigili custode lupus non diripit agnos,

      Te pascente gregem non ouis ulla perit:

15

Cautius in tuto per mitia pascua ducis,

      Toxica ne noceant, florea rura paras.

Sis cibus ut populi, placide ieiunia seruas

      Et satias alios subtrahis unde tibi.

Nudos ueste tegis captiuo uincula soluens,

20

      Deposito reddens libera colla iugo.

Exulibus domus es, [set] et esurientibus esca:

      Felix cui Christus debitor inde manet!

Te doctrina probum, prouidentia sacra modestum

      Facit eloquio uincere mella tuo.

25

Templa uetusta nouans specioso fulta decore

      Inseris hinc populis plus in amore deum.

Vt plebem foueas et Rheni congruis amnes:

      Quid referat terris qui bona praebet aquis?

Hic quod fana micant, a te instaurata quod extant,

30

      Viuis in aeterno laude fluente tibi.

Haec [habeas] longos meritorum fruge per annos

      Et crescente diu de grege uota feras.