Venantius Fortunatus carminum libri 4, 18

Altre sezioni


Impedior lacrimis prorumpere nomen amantis

      Vixque dolenda potest scribere uerba manus.

Coniugis affectu cogor dare pauca sepulto:

      Si loquor, affligor; si nego, durus ero

5

Qui cupis hoc tumulo cognoscere, lector, humatum:

      Basilium illustrem maesta sepulchra tegunt,

Cuius blanda pio recreabat lingua relatu

      Et dabat eloquio uerba benigna suo.

Hinc doctrina rigans, illinc dulcedo redundans

10

      Ornauit radio, lux geminata, uirum.

Regis amor, carus populis, ita pectore dulcis,

      Vt fieret cunctis in bonitate parens,

Tranquillus sapiens iucundus, pacis amicus,

      Nullaque quo stabat semina litis erant.

15

Hunc consultantem legati sorte frequenter

      Misit ad Hispanos Gallica cura uiros.

Sufficienter habens numquam fuit arma rapinae:

      Non propriis eguit, non aliena tulit.

Ecclesias ditans, loca sancta decenter honorans,

20

      Pauperibus tribuens diues ad astra subit.

Annis bis denis cum Baudegunde iugali

      Iunxit in orbe duos unus amore torus.

Qui tamen undecimo lustro cito raptus ab aeuo

      Post finem terrae regna superna petit.

25

Non iam flendus eris humana sorte recedens,

      Dum patriam caeli, dulcis amice, tenes.