Phoebus ut elatum suspendit in aethera currum

      Purus et igniferum spargit ubique iubar,

Effusis radiis totum sibi uindicat orbem,

      Montes, plana replens ima uel alta tenet.

5

Sic, praesul, splendore animi cum sole coruscas:

      Ille suis radiis fulget et ipse tuis.

Agelice sacer, cuius sermone colente

      Ecclesiae segetes fertilitate placent,

Terrenis sterilis rebus, fecunde supernis,

10

      Humana spernens, diues iture polis,

Inlecebris mundi mundus, lasciua repellens,

      Nil cui subripuit carnis amarus amor.

Lubrica culpa perit, neque mors de crimine gaudet,

      Cum tua delictis libera membra uides.

15

In templis habitando piis sic purus haberis,

      Vt tua corda, pater, sint pia templa dei.

Eligit in tali Christus se uase recondi:

      Quam sibi purgauit possidet ipse domum.

Non dolus in labiis, nec sunt fera nubila mentis:

20

      Sinceris animis uernat in ore dies.

Doctilocum flumen salienti fonte refundis

      Et sensus steriles uoce rigante foues.

Ardua caelorum pandis mysteria terris,

      Per quem plebs dominum scit timet orat amat.

25

Dogmate diuino, praesul facunde, triumphas,

      Dans pastor monitis, ne premat error oues.

Deliciis reficis quas caelum arua unda ministrat,

      Et satiat populos hinc cibus, inde fides.

Sumit pauper opem, tristis spem, nudus amictum,

30

      Omnia quidquid habes omnibus esse facis.

Hic tibi longa salus maneat, licet inde futura,

      Atque diu, pastor, pro grege uota feras.