Agnoscat omne saeculum
Antistitem Leontium.
Burdegalense praemium,
Dono superno redditum.
5
Bilinguis ore callido
Crimen fouebat inuidum,
Ferens acerbum nuntium
Hunc iam sepulchro conditum.
Celare se non pertulit
10
Qui triste funus edidit:
Etsi nocere desiit,
Insana uota prodidit.
Deceptus arte noxia
Cassata deflet crimina,
15
Dum, quae putabat tristia,
Conuersa sunt in gaudia.
Exempla saeua protulit,
Calcanda cuncto tempore,
Vt iam sibi conscriberet
20
Decreta uiuo antistite.
Fucata res haec contigit,
Vitanda casto pectori,
Superstite ut praesumeret
Post fata quod uix debuit.
25
Grauat sacerdos ordinem
Qui episcopatum sic petit:
Praecepta qui complectitur,
Fugit honoris ambitum.
Hoc si cui sit debitum,
30
Coactus ascendat gradum:
Non se petente callide,
Sed dante Christi munere.
Ineptus est quis ipse se
Praeferre uult ecclesiae,
35
Nam rem sacratam sumere
Electio diuina sit.
Karus sacerdos ordinem
Hilarius non ambiit,
Martinus illud effugit,
40
Gregorius uis sustulit.
Leges refutant ambitum,
Inuasor omnis pellitur:
Quod respuunt praetoria,
Vitet nefas ecclesia.
45
Maligna erant certamina
De sede non tamen sua.
Quae nec pati desiderat,
Non inferat mens improba.
Nec longiore tempore
50
Versantur in hoc murmure;
Dum cogitant succedere,
Redit sacerdos qui fuit.
Orante plebe protenus,
Dum nemo credit, redditur:
55
Quae confluunt post tristia,
Maiora sunt haec gaudia.
Plausu fauebat ciuitas
Cui redit felicitas,
Orbata quem defleuerat
60
Patrem recepit anxia;
Quem uix putabat redditum,
Praeuenta uoto prospero;
Res mira quando cernitur,
Solet stupere uisio.
65
Recolligit rector gregem
Errore captum semitae;
Pastoris arce cognita
Gauisa sunt ouilia.
Sumpsit gradum quo tempore,
70
Regressus est eo die:
Quis non superno munere
Hoc contigisse praedicet?
Tantum nec ante praemium
Plebi fuit, cum factus est,
75
Laetata quantum tunc fuit,
Quando recepit praesulem.
Venite ciues, plaudite
Et uota uotis addite:
Quo facta sunt miracula,
80
Seruent eum caelestia.
Christus sereno lumine
Circumuolet quem reddidit,
Vt trina crescat gratia
Mercede uita gloria.
85
Ymnum canendo concrepet
Quisquis deo non inuidet:
Laus eius est qui praesulem
De mortis ore retrahit.
Zelante fido pectore
90
Tam uera dici non pudet.
Haec parua nobilissimo
Papae damus Leontio.