Pendula iam dudum laxaui carbasa pinu,

Dum pelagus componit, iter dum nauta resumit,

Et restricta semel leuius se sarcina ducit.

Me quoque iam primi finita parte libelli

5

Ad cursum leuis aura uocat, paro lintea uentis:

Spiritus alteuolans, imple mea uela secundus,

Ne trepidam classem contraria flabra flagellent.

Martinum mea prora uehat: sancta entheca nautae,

Dulcis apex, spes fida ratis, leue pondus amantis,

10

Mercis onus suaue est, etsi ueheretur in ulnis.

Qui tetigit quodcumque manu uel tactus ab ullo est,

A digitis salit alta salus, fluit unguen ab ungue.

Fimbria quin etiam quod nobilis attigit umquam,

Sparsit abundantem modica de ueste salutem,

15

Fontis et huius aquis restricta est unda cruoris

Siccauitque suo refluamina fluxa fluento.

Sumens aeger opem per furta salubria fili,

Dum nescit medicus, finit discrimina morbus.

Arbiter Arborius, uir praefectorius idem,

20

Quartano genitam grauiter cruciante camino,

Plurima dum faceret neque cura mederet alumnae,

Missa beata uiri restrinxit epistula febrem:

Qua superimposita charta recubante puella,

Mos sudoris aquas ubi littera sicca rigauit,

25

Febris ab internis extracta est arida membris:

Axe serenato madidans sine uellere nimbi

Rore atramenti restincta est flamma camini.

Israhelitarum ueluti Moysiticus alter,

Ne uapor excruciet, protendit pagina nubem.

30

Quam mirum artificem dantem per scripta salutem!

Sic operabatur praesens ubi non erat ipse.

Quae patre ab Arborio Martino offertur opimo

Consecranda manu qua saluificata sit ipsa.

Quam bene bis sanam cum uirginitate puellam

35

Reddidit iste patri proprio pater, ille superno!

Sic meruit geminam solo curante medellam,

Dum caram subolem morti subduxit utraeque.

Paulinique oculum taetra caligine mersum

Impositis manibus radius penetrauit acutus

40

Atque serena dies detersa nube refulsit,

Lumen et emicuit facies non lusca gemellum

Martini digitis oleo manante lucernae,

Cuncta salutifero superans collyria tactu.

Ipse etiam casu scalarum uertice lapsus

45

Dinumeransque cadendo gradus, capite, ore relisus,

Attritus membris, descendens saltibus amplis,

Multorum medicus tam plurima uulnera portans

Dum cellae recubat grauiter sub nocte sopora,

Peruigilis domini uenit angelus aere fusus.

50

Vlcera quaeque uiri tractans dum singula palpat,

Tangens membra manu solidat uestigia gressu

Excutiturque lues fugitiuo tabida saltu

Et sudibus laceros rediit cutis una per artus.

Crastinus incolumi processit corpore comptus

55

Angelicamque fidem testis praesentia fecit.

Nec perferre pium longinqua flagella decebat,

Quando flagellari grauiter non pertulit ullum.

Praetereunda mihi neque sunt haec maxima rerum.

Maximus Augustus, nece regis maximus armis

60

Imperium indeptus, ciuili clade superbus,

Dum regit insolitas frenorum infrenus habenas,

Pontificum cui tunc adulatio laxa fauebat

Principis et nutu cleri tum circulus ibat,

Martino ueniente tamen res ipse precatus,

65

Vt sanctum ad mensam habeat: qui saepe repulsus

Tandem promeruit fieri conuiua beati.

Imperio plaudente simul sedet, urbe fauente,

Conuiuam caeli quod terrena excipit aula.

Conueniunt proceres, praefectus consul honores

70

Certatim asciti, regalia festa colentes,

Principe postposito miraturi acta sacrati.

Augusti obsequiis fremit undique concitus orbis,

Diuitias pariter producens deliciasque

Quas habet Indus Arabs Geta Thrax Persa Afer Hiberus,

75

Quod fert meridies arctos occasus et ortus,

Quod Boreas Aquilo Libs Circius Auster et Eurus,

Quod Geon et Phison, Tigris Eufratesque redundant,

Rhenus Atax Rhodanus Tibris Padus, Hister Orontes,

Quod mare terra polus pisce alite fruge ministrat.

80

Emblema gemma lapis toreumata tura, Falerna

Gazaque, Creta Samus Cypros Colophona Seraptis,

Lucida perspicuis certantia uina lapillis,

Vix discernendis crystallina pocula potis.

Inde calix niueus uariat per uina colores,

85

Hinc mentita bibunt patera fucante Falerna.

Hic abacum picto bombycina flore decorant

Alte laborata et uel qualia pensat Aragne;

Serica purpureis sternuntur uellera uillis;

Illita blatta toris aurumque intermicat ostro

90

Totaque permixtis radiant uelamina gemmis.

Inde pari pariter rutilant aetate ministri:

In cunctis uarius habitus, nitor omnibus unus.

Quod ualet ore loqui, potuit sub principe ferri.

Ordine Caesareo Martino haec pompa paratur,

95

Qui modicis contentus erat, satiandus in uno.

Accubat interea princeps, simul ordo senatus,

Presbyter inde toro ueneranda acclinat in ulna.

At iusta regem sella sacer adsidet arta.

Porrigit hinc regi mox pocula prima minister.

100

Qui sancto iubet ante dari, quo possit ab ipso

Augustus calicem excipere et potare secundus.

Martinus patera oblata ut bibit ore parumper,

Diuino sitiens potius se fonte rigari,

Principe postposito partem libaminis imam

105

Presbytero tribuit, sciens quod dignior esset.

Miratur princeps proceres conuiua ministri

Iudicioque suo se pensauere minores.

Ilico percurrit res gesta palatia complens,

Hoc quod apud sanctum fuit ordine presbyterali

110

Augustus conuiua minor: uox una per urbem

Martinum fecisse canit sub principis ora

Iudicis in minimi mensa quod nemo ualeret.

Erubuitque aliud hinc dicere turba satelles.

Si quid enim uoluit pro supplice forte precari,

115

Induperatori Martinus et imperat ipsi.

Qui tamen Augusto praedixit sorte futura

Prospera quae meteret, quae mox contraria ferret.

Motibus Italiae pugnante Valentiniano

Maximus ut cecidit post bella secunda tyrannus,

120

Qui graue succubuit Aquileia protinus urbe,

Martini dictis et uerbo libra pependit.

Coetibus angelicis uisus saepe atque locutus

Miscuit humanas turmis caelestibus aures,

Voce salutatus uel nutibus ipse salutans

125

Aligeros proceres tenuata per aera lapsos,

Mitibus alloquiis ageret qui saepe monerent,

Qui caelo expeterent terrena sede parentem

Et consanguineum quasi longa in saecula ciuem,

Voce requirentes et amore perenne uocantes:

130

Quid faceret terris anima haec tam libera culpis

Vt subeat caelis peregrinus et hospes ab aruis.

Daemonicas etiam species falsasque figuras

Quaslibet in formas si uerteret infitiator,

Perspicuas habuit penetralis acumine uisus

135

Martinique oculos neque falsa fefellit imago.

Nam quamuis uaria tegeretur larua figura,

Sancto nuda fuit, cum non se absconderet umbra.

Et quia perfidiis illusio nulla ualebat,

Prensus in arte feros iaculabat probra beato,

140

Et cum fraus cessat, hostis conuicia iactat.

Tempore nam quodam cornu bouis ecce cruentum

Ipse cruentus habens infert ad tecta sacrati.

Irruit in cellam causamque exponit iniquam

"Quo uirtus, Martine, tua est? hoc aspicis"? inquit.

145

"Vnum namque tuum nuper hac caede peremi

Et mihi praeda iacet pecuali capta ministro

Iniunctumque nefas sceleris bos armiger implet.

Damno cresco tuo, congaudens ubere fletu".

Protinus his dictis fratres simul aduocat omnes

150

Et pater ore refert quidquid ferus indicat hostis,

Sollicitus ne quid lupus abripuisset ouili.

Perquirunt socios monachi numerumque recensent,

Sed grege de niueo modicus neque defuit agnus.

Conductus mercede tamen deest rusticus unus

155

Ligna trahendo focis nemorum uectore bubulco.

Quo propero iubet ire gradu causamque requiri.

Semianimem inueniunt missi, suprema gementem,

Indicat atque necem dum adhuc super halitus errat,

Quod sua laxato taurus foret inguina cornu;

160

Explicitaque fide uitam cum uoce reliquit.

Nec sanctum hoc errare facit quod fecerat error.

Additur hinc etiam rerum mirabilis ordo:

Mille nocendi artes dum perfidus exerit hostis,

Nunc Iouis in faciem, nunc se mentitus Anubem,

165

Saepe habitu Veneris, saepissime fronte Mineruae

Sedulus insidiis sancto sua seria rumpens

Diuersis formis se, ut terror cresceret, offert

Et uacuus generet specie uariante timorem,

Qui uirtute nequit, superatus ut arte rebellet.

170

Sed tamen intrepidus persistit inania temnens,

Semper inaduersus iaculans crucis arma beatus,

Belliger hoc clipeo hostilia tela relidens:

Qua penetrante acie se machina falsa resoluit.

Saepe etiam in sanctum uacuos acuere tumultus

175

Infitiatores falso minitante flagello.

Sed fremitus fragilis per inania cymbala tinnit

Oppositisque minis interritus ipse resistit,

Nec fundata decet contra euacuata moueri.

Hinc quoque letiferi suffusus felle ueneni

180

Perfidus horribilis trux lubricus inuidus anguis

Ore cruentatis Martinum prouocat armis:

Cur habeat monachos oneroso crimine pressos?

Cur maculosa cohors habitet pia saepta magistri?

Ne rea turba malis uiolet consortia iusti

185

Morbida neu reliquos uitii contagia fucent,

Qui male polluerint lauacri uenerabilis undam

Ac sua perdiderint baptismata crimine mersi,

Nec uia sit ueniae periit quibus orbita lapsis,

Cum semel in foueam uix sit reuocare ruentem

190

Ac neque restitui uastato in corpore florem,

Nec redeat miseris ultra indulgentia Christi.

Tunc Martinus ait haec contra daemonis iram:

"Perfide desipiens, quia non tua commoda ceruis,

Hostis inique tibi, tibi noxie te pereunte:

195

Si nunc paeniteas, si nunc resipiscere uelles,

Praecipitare animas, ut iam per crimina nolles

Nec tua seruirent alienae tela ruinae

Erroresque tuos damnares ultime iudex,

De pietate dei fidens promittere possem,

200

Vt tibi tam misero misereri Christus haberet

Et cito donaret scelerata piacula culpae.

Ob hoc arce poli descendit ad arua redemptor,

Perdita ut eriperet, peritura nec ipsa perirent.

Immaculatus enim maculas detergere uenit

205

Vulneribusque suis curaret ut ulcera mundi.

Funeris ordo sui nostrae fuit arra salutis:

Sputa flagella chlamys fel acetum lancea claui,

Crux pia mors, tumulus lapis, inferus umbra tyrannus:

Victa simul triduo premit, et redit auctor ad astra

210

Descensusque suus meus est ascensus in altum.

Nec peccatoris mortem magis eligit ultor,

Quando suis poenis nobis dedit arma salutis".

Sic pius indomitam pestem mansuescere temptat

Promisitque lupo bona pastor ouilia reddi.

215

Quanto magis homini reserarit praemia Christi,

Propter quem ipse deus homo fit, iacet atque resurgit?

O pietas et celsa fides, praesumptio dulcis,

Quae promittit opem deceptori et perituro!

Explicuit uotum, si non ualet ire iuuandum:

220

Cui minus in posse est, satis est ostendere uelle,

Nam totum impendit qui non abscondit amorem.

Hinc Clarus, placidis adulescens moribus expers,

Martinum amplectens patrem et sua cuncta relinquens,

Tempore quique breui micuit uirtute fideque,

225

Cum prope pontificem habitacula constituisset

Ac sua complures peterent consortia fratres,

Huic se tunc monachus socians Anatolius addit.

In commune prius humilis censura sodalis.

Qui rudis ingenii, uersuto illusus ab hoste

230

Post ait ad sese quod caelitus angelus iret

Ac reserare sibi mysteria clausa Tonantis,

Et cito siderea uolitent sua nuntia pinna

Atque remissa uiri responsio nubila tangat,

Iter se et dominum memorans iter esse propinquum,

235

E sibi contigui iactat confinia caeli,

Se secreta dei sciendo iam esse prophetam.

Sed Clarum, ut credat, nec opinio falsa mouebat.

Tunc sine more furens Anatolius adserit audax,

Quod sibi de caelo dominus transmittat amictum,

240

Induat et uestem delatam nocte silenti,

Vt signa stupeant cuius modo uerba cauillant.

Eleuat hinc uarium monachorum turba tumultum

Et suspensa tenet spectatio uana sodales.

Interea medias quasi nox transcurrerat horas

245

Et rota flexa aequo gyrabat cardine metam:

Fit subito strepitus, quatitur locus, arua mouentur

Et confusa simul uario fremit aula susurro,

Murmure raucisono frangente lepore loquellas.

Credas pugnaces uolitare per astra falanges

250

Et uideas rapidas discurrere turbine turmas.

Hinc ubi concussis redierunt otia turbis

Motaque tempestas tranquilla silentia sumpsit,

Aduocat ex monachis confestim Anatolius unum,

Comminus et tunicam ostentat iactantior albam,

255

Qua uacue tumidus falso umbrabatur honore,

Candidus exuuiis, sed nigri daemonis arte.

Inde ciet reliquos, occurrit Clarus et ipse,

Palpat mollitiem uestis candore niuali,

Serica confingunt tenuato stamina filo,

260

Nec contacta manu discerni uellera possunt.

Ducitur interea monachis nox peruigil hymnis,

Et compacta choris Dauitica canna resultat,

Vt coram altithronus uelamina uisa reuelet.

Iam spumabat equis Aurorae auriga rubores,

265

Sol quoque lucifluas curru flectebat habenas

Atque renata dies reuocabat in arua labores:

Mox Clarus monachum Martino ostendere tendit.

Noscens pontifici fantasmata nulla latere,

Cum sancti ante oculos uario fuit una figura

270

Decipulamque suam deceptor perdit in illum.

Coeperat his demens Anatolius ergo reniti,

Interdicta sibi ne Martini occurrat ouili.

Dum tamen inuitus traheretur passibus haerens,

Tegmina falsiloqui uanescunt alba nigelli

275

Et male destituunt monachum uaga pallia nudum

Nec stat imagineis simulatilis umbra figuris.

Territa Martini sic nomine larua refugit.

Hostis iners maiora suis dehinc uiribus audens,

Perfidus et totiens elisus nec sibi credens,

280

Debilis arma mouens et degener ardua temptans,

Vt sua laus fieret uel sollicitasse potentem,

Cresceret et titulis, fortem pulsasse sagittis:

Denique cum sanctus recubaret in aggere fusus,

Insinuando preces domino pro plebe sacerdos,

285

Constitit ante oculos deformis forma rebellis,

Sulphurea sub luce micans, radiatilis umbra,

Lumine mentito tenebrosus et atra uorago

Fulgidus exuuiis, regali ueste satelles,

Tectus bratteolis, uacuo diademate pulcher,

290

Ordine gemmarum numerosa luce coruscus,

Falsa ueste potens, cui calceus illitus auro,

Laetior et tumido iactans se pompa triumpho.

Cuius ad aspectum sanctus hebet ore represso

Mutuaque ambo diu tenuere silentia fastu,

295

Mirans ille uirum, dum despicit iste superbum.

Quem prior alloquitur reus et temerarius hostis:

"Quae dudum, Martine, cupis penetrante precatu.

Iam pia uota tenes: ego sum tua gloria Christus.

Exigis ut ueniam ualidos recreare labores

300

Et sudata tuis ut soler bella tropaeis:

Debita militiae dare oportet munera regem.

Descensurus enim ad terras huc dirigo gressum,

Vt tua sollicitis requiescant pectora curis".

His sacer intrepidus nolens responsa referre

305

Despicit et reticet, tractat neque uerba relaxat:

Mens solidata manens, rimans alta atque profunda

Cardine nec tremulo uento neque flante rotatur.

Lubricus hinc repetit mordacia sibila serpens:

"Credere quid dubitas proprio quod lumine cernis"

310

En ego sum Christus, tecum qui consero uoces,

Et loquor haec secreta palam dignando futura.

Neu de me trepides, testis mihi fulgida lux est.

Spiritus ut uerax Martini igniuit acumen

Ac patefecit iter, ne clausa uenena laterent

315

Hostis et anguini posset discernere fraudem,

Libertate potens sanctis sermonibus inquit:

"Non ita se dominus uenturum dixit in orbem,

Se neque purpureum nec sic diademate fultum

Pandit apostolicis uoce insinuante columnis,

320

Cum sua carnalis raperetur ad astra figura

Atque piis plantis strauerunt flamina pinnas,

Cum pede pressa sacro seruirent aera regi

Angelicis uectus manibus celer aethera calcans,

Ingrediens teneras neque frangens gressibus auras.

325

Pendula planta uolans cum nubila finderet intrans,

Remige pinnigero qua non facit ala sigillum:

Cum Galilaeis tunc spectantibus angelus astans

Sic ait altithronum rediturum qualiter iret.

Vnde probanda probo, reprobo reprobantia probra:

330

Non sunt signa mei regis, sed castra tyranni.

Ast ego transfixas clauis nisi uidero palmas

Atque beata crucis tum stigmata carne gerentem

Ac latus et fossas traiecto missile costas,

Vnde cruentati pariunt baptismata riui

335

Et sacra purpureo maculas lauat unda fluento,

Quae dedit in pretium generosa talenta redemptor

Inque crucis trutina pretii nomismata pensans,

Totum auctor redimens thesauro corporis orbem,

Cum gemma una fuit quae cuncta in uasa ualeret;

340

Hac nisi ueste tegi uideam qua pertulit auctor,

Indicio sine hoc Christum uenisse negabo.

Nam decet ut uictor doceat per signa triumphum

Plagaque fixa potest laudem accumulare tropaei".

Mox inimicus iners, uibratus uerbere uerbi,

345

Pestifer aerius tenuata per aethera lapsus,

In propriam speciem rediens ad inane solutus

Effugit ex oculis liquidas quasi fumus in auras

Et leuis umbriferae uolitauit imago figurae,

Visibus exclusus cellam paedore cruminans,

350

Agnitus indiciis, sua per uestigia sordens

Et foetore sibi comitante satellite fugit,

Martinique fidem neque fulgida forma fefellit

Nec radium mentis delusit splendor inanis,

Luce superfusa qua se nox taetra tegebat.

355

Numquid non poterat humilis superare superbum

Aut non deiceret tam mente benignus iniquum

Pacificis armis doctus domitare rebelles?

Cuius dulcis erat fauor et honor altus amoris,

Non solum abluere alterius, sed lambere plantas

360

Hospitis atque noui uestigia tergere lingua,

Semper aquam manibus tribuens uenientibus ipse,

Caelestis cupiens homini seruire minister,

Et manus, alma pedes de peccatore luebat,

Cum sua porrigeret uel fimbria tacta salutem.

365

Qui illecebras mundi fugiendas instituebat

Et saeclo sua lucra dari, nil quaerere terris,

Vt censum fugeret qui ascendere uellet Olympum,

Vt graue pondus agri uel nummi nullus haberet

Nec retineret opes qui caelo occurreret heres.

370

Namque onus ascensum uetat et descendere praestat,

Imum uersa trahunt nec in altum pondera ducunt,

In montem gradiens titubat sub fasce columna,

Deficit et fragilis ualido sub pondere planta;

Mergit in undosum cumulatam sarcina proram:

375

Vt petat ad portum, rerum facit entheca iactum.

Qui pater illustris Paulini gesta beabat,

Floruit Italiae quo post antistite Nola

Qua regio Campana sedet rectore superno:

Diues agris, opulens famulis, locupletus aceruis,

380

Vir censu uastus, lare celsus et ore rotundus,

Ditior ipse fide pro Christo fit sibi pauper

Et dedit innumeros redimentes crimina nummos.

Cuius sparsa solo migrauit ad astra facultas

Fecit et in caelum pigras ascendere terras,

385

Vno stando loco et dant bruta ad sidera saltum.

Ergo euangelicum Paulino implente relatum

Martinus monitat cunctis talem esse sequendum,

Tramite difficili potuit quia pergere diues

Depositoque onere ascendit quia liber in arcem

390

Exemploque monens uocat altius ire sequaces.

Iam quoque Martini quae fabula fluxerit ore,

Quae grauitas fuerit, quam acer, de lege disertus!

Quaestio nec latuit caelesti iure peritum:

Vir reserare ualens quodcumque aenigma negaret,

395

Ingenii dulcis prudentia larga redundans,

Fonte perenne bibens quod riuulus ille ligaret,

Sermo pius promptus placidus catus aptus amandus

Intentis animis, caeli possessor in aruis,

Peruigil orator mandando negotia Christo,

400

Iudicis in uultus inopum querimonia pandens,

Doctus in arte sacra miserorum exponere causas,

Adsertor ualidus, superans fora iura togatos,

Nobilis astructor, facundus contionator.

Qui prece profusa domini uadimonia placans

405

Quantum uoce ualens uiduis atque orfanatrofis,

Cuius et ipsa polum taciturna silentia pulsant!

Mens fundata deo, sine fuco, proxima caelo,

Otia nulla terens et nulla negotia carnis,

Quidquid agendum esset totum uelociter implens;

410

Sed mora Christus erat, famulans sibi nocte dieque,

Non cibus et somnus nisi quod natura necessat:

Tardus edax, uelox uigilans sopor, esca sub ictu,

Nec faceret nisi quod sine his caro uiuere nescit;

Tempus utrumque dicans causis repetendo duabus:

415

Lectio nunc resonans sibi, nunc oratio currens;

Cuius erat requies tantum mutare labores.

Si foris isset, erat homo iugiter intimus orans,

Caelo non carnis, sed tendens lumina cordis.

Nec dolus inclusus latuit nec ab ore refluxit.

420

Vir sine mundanis, domini possessio munda,

Nullum iudicio damnans, mala nulla repensans;

Haec sua forte fuit, si facta iniuria fratri est.

A minimis laeso non umquam erat ultio dulcis

Deque gradu proprio neque reppulit officialem.

425

Carus et aduersis, pius aequis, blandus iniquis?

Ira tumor risus maeror stetit exul ab illo.

Non in fronte tenens nubem nec in ore cachinnum

Idem semper erat facie cute corde colore,

Nec uariabat opus uir adhuc in corpore constans,

430

Immortale aliquid mortali ab imagine promens.

Ora deus, sensum pietas, pax corda tenebat,

Pro se parua gerens aliena misertus agebat,

Naturae ut seriem postponens angelus esset.

Alta supergrediens, mente ultra nubila tendens

435

Liber ab humanis intrabat sidera ciuis.

Inclita signa gerens et multa futura prophetans

Stabat adhuc terris caelestibus intimus haerens,

Noscens clausa dei quasi consiliator amici,

Cum sua participat caro secreta clienti;

440

Vir cui Christus amor, Christus honor, omnia Christus,

Flos odor esca sapor fons lux uia gloria Christus:

Huius in affectu insertus solidatus adultus

Ac uelut arbor agri, secus est ubi cursus aquarum,

Flore comis foliis et fructu perpete gaudens

445

Ornata aeternae fert poma perennia uitae

Inter apostolicas acies sacrosque prophetas

Martyriique choros atque agmina fulgida caeli,

Rege sub inuicto qua exercitus ille coruscat

Per turmas, proceres, legiones atque cohortes

450

Milite seu comite et gradibus duce consule crescens,

Lacteus iste toga, rutilus micat ille corona,

Hunc praetexta nitens, illum diadema facetat,

Hos chlamys, ast illos armilla topaza decorat,

Balteus huic radiat, huic infula crine coruscat,

455

Alter palmatae, trabeae nitet alter honore,

Pingit et ornatum gemma aurum purpura byssus,

Nec uidet hoc oculus quod habet super astra senatus:

His frueris, Martine, bonis sub principe caeli,

Coetibus angelicis sociabilis et patriarchis,

460

Compar apostolicis meritis, aequande prophetis,

Addite martyribus, rubricat quibus unda cruoris,

Fulgide confessor, candentia lilia uincens,

Lumine purpureo redimite, decore corusce,

Liberius gradiens per celsa palatia regis,

465

Vir transcripte potens aeterna in saecula ciuis;

Signifer arma crucis fers nobilitata triumphis,

Dulcis, adorande et mihi pectore, uoce colende.

Cuius prosaicus cecinit prius acta Seuerus,

Versibus intonuit Paulinus deinde beatus,

470

Aequiperare ualens illustris uterque relator:

Materie uicti sed et ipsi carmine cedunt.

Luminibus tantis ego nubilus inseror audax

E minimis minimus, de magno maxima temptans,

Qui pede subtitubo, balbutio faucis anhelo,

475

Et rudis eloquio carpo quod condere certor.

Da ueniam, quia te cecinit rea lingua relatu.

Fer pietatis opem misero miserando misertor,

Rector ut altithronus cum uenerit arbiter orbis,

Tu memor obtineas delicti obliuia nostri:

480

Inter me ac dominum mediator adesto benigne,

Quem sua culpa ligat tua ut interuentio soluat.

Spes Fortunati sit fida salutis egeni

Suppliciter humilem tibi se strauisse, patrone,

Qui leprae maculas medicata per oscula purgas

485

Mortis et extremae reuocas in origine finem

Carnis adhuc fragilis quondam sub imagine constans.

Nunc opus ut mites pietas tua commodet aures,

Nam prece posse uales apud illum cuius haberis:

Quod peto tu poteris, quia totum praestat amicis.

490

Sic tibi quaeque petis tribuat praesentia regis.