Quis mihi maesta dabit lacrimosis imbribus ora

Flendo cruentare et iugiter lugubre fluentum

Contritis sufferre genis oculosque madentes

Pectore compuncto, rugata fronte rigare?

5

Sint epulum optanti mihi desiderabile planctus

Palpebrisque cadat dulcis manantibus haustus.

Totum luctificis peragam miser actibus aeuum.

Perdita sic forsan compensem tempora uitae.

O utinam riuos meruissem flere cruoris

10

Alternisque tabes uicibus stillaret ocellus

Talibus ut possem lacrimis solamen habere

Feruidus obriguit tepidis affectibus ardor

Nec meum compunctus ualeo formare maerorem.

Deformem tenebris grauioribus arguo mentem.

15

Tristius afflicto gemitu suspiria fundo,

Horrificas tremulo contemplans corde gehennas.

Cur, anima infelix, sontes te euoluere curas

Anxius instigat dolor? Insanabile uulnus

Fletibus assiduis luctu comitante solare

20

Summissisque Dei precibus deflecte furorem.

Funde pio coram Domino tua uiscera fletu.

Vtere, dum patiens lugendi tempora confert

Obductumque nefas gemitu uulgare dolendo.

Sed si paulisper uirtus rediuiua precandi

25

Sumitur, inclusus mentem dolor urat anhelam.

Non te singultus conuulsaque membra fatigent

Nec pupilla suas umoris temperet undas,

Sed gremium deflens guttis irroret obortis

Deflexoque genas contractus uertice poples

30

Conterat et genibus conectant brachia frontem.

Quid iuuat a lacrimis uacuum te perdere tempus?

Stratus humi ualido gemitu praecordia rumpe

Immodicoque nisu suspiria dura trahantur.

Sit tibi detritus prostrato corpore uultus

35

Nec caelum aspicias, publicani exempla secutus.

Forsan plangentis cernit pius ille dolores

Et dabit ulla tuis solacia fletibus umquam.

Quid loquar aut ubi sum? Quibus obsecrantia linguis

Verba queam supplex flagranti fundere uoto?

40

Conscia tu sola es, quali quantoque reatu,

Mens, oppressa iaces, stimulis confecta maeroris,

Quae procliue caput peccati pondere pressas,

Vt nequeam releuare oculos. Te iudice poenis

Torqueor immodicis nec me sinis ulla quietis

45

Tempora posse frui uacuumque resumere somnum

Dum me uerberibus frequens male conscia punis.

Vae plangendo mihi lacrimarum fonte diurno,

Arida cui nequeunt diffundere lumina fletus

Optantique mihi lugubribus ora fluentis

50

Tingere subtracto pereunt umore ploratus

Nec datur unda oculis animae restinguere flammas.

Vritur ignitis facibus mihi pectus adustum

Confixusque premor peccati uepribus amens.

Quo fugiam? Quibus infelix abscondar in antris,

55

Cum arbiter in nostro uenerit manifestior orbe?

Multiplicata mei capitis delicta capillis

Crescunt et superest numerus maris auctus arenae.

Oceani magis cumulo superauere fluctus.

Ecce breues anni uitae pereuntis abibunt

60

Ingrediorque uiam, numquam rediturus per illam.

Spiritus in uacuas meus adtenuabitur auras

Nec superest mihi iam praeter ferale sepulcrum.

Hoc mihi plangendo superest solaminis unum,

Quod pius es clemensque, Deus, nec despicis umquam,

65

Qui tibi contrito diffundunt pectore fletus.

Inde ego continuis plangens ululatibus oro,

Vt tibi complaceat nostros abolere maerores.

Expiet erroris pietatis dextera culpas,

Vt me pollutum maculoso crimine mundet

70

Neue malum in nostro mortali corpore regnet.

Lex incentiuos uirtutis temperet actus,

Vt nostra in nullo recidant corpuscula morbo.

Prospicis, in quali petulantis carcere carnis

Mens oppressa iacet, membrorum mole grauata.

75

Pro me tu misero, Domine, propitius esto,

Cui pupilla mei delicta fatetur ocelli.

Te cupit internis deflens affectibus ardor

Flagrantisque animi secreta silentia cernunt.

Da misero aethereum flammae caelestis amorem

80

Ossibus implicitum. Tua me, tua semper inurant

Vota tuoque meae conflagrent igne medullae.

Sentiat interior uiuidos homo cordis amores

Inflammerque pio carae dulcedinis aestu.

Auribus adclinis miserans adsiste precanti.

85

Peruolet ante tuos inopis uox feruida uultus

Effusasque preces adytis penetralibus audi.

Suppetat admissis miseratio multa diurnis.

Te decet oppresso clementer ferre medelam.

At tu si nostros uultu prospexeris actus

90

Nullo poena mei meriti concluditur aeuo.

Verte piam, quaeso, faciem, mea uulnera tergens,

Vt tua non pereant grauibus figmenta ruinis

Neue tuis faciant famulis opprobria gentes

Pro quibus, Omnipotens, mortem tulit unica proles.

95

In quacumque die tribulor, diuina potestas

Supplicis aduentu mentem confirmet aperto.

Ne tua me, quaeso, facies post terga repellat,

Destituatque infaustum uirtutis dextera sacrae.

Corporeis cito mentem infirmitatibus aegram

100

Eripe mortalique situ medicare grauatam.

Aeger opem posco. Lacrimis miserere precantis.

Cerne lamentantis humiliato corde maerorem.

Sum miser et maestus, luctu planctuque dolendus.

Tristia deformat macies palloribus ora

105

Criminibusque meis faciem reuerentia texit.

Extensis caelo manibus tua limina pulso

Supplicibusque pias sermonibus imprecor aures

Abdita qui nullo te clam cernente tueris

Cuius in occultum nihil est aspectibus umquam.

110

Omnis molitus mihi sit ueniabilis error.

Eripe corda feri metuentia daemonis artes.

Bellantum insidias manifesto lumine monstra.

Nulla gradus animae tendicula fusa coartent,

Quae mihi defossis uenantes specubus aptant,

115

Vt non opposita temptandi mole malignus

Deiciat nullis inopem adiutoribus ultum.

Cerne, precor, mitis manibusque attolle iacentem.

Extenuata meis gemitu cutis ossibus haesit.

Arida luctifici frixerunt ossa dolores

120

Et tremor arenti contraxit uiscera neruo.

Languit inclusis siccato lingua palato

Faucibus et fletu uox interclusa recessit.

Saeua dies pereat, in qua me protulit orbi

Materno effusum muliebris uiscere uenter.

125

Contenebrata suo societur noctibus ortu.

Lumine subtracto radios abscondat anhelos,

Vt matutinae iungatur uespera luci.

Turbidus implicitis tenebretur nubibus aer

Condensusque diem pluat imber flammeus illum.

130

Mensibus ablatum pereat sine nomine tempus.

Nullis factorum titulis memoretur in aeuum.

Deleat annales obliuio longa diurnos.

Cur abortiuo non sum depressus in ortu

(Principium finemque meum dolor unus haberet),

135

Aut mihi iam nato cur non exemptus abiit

Spiritus extremosque halitus angustia saepsit?

O utinam prima nascendi sorte perissem

Et mortis uitaeque simul par exitus esset!

Quid misero lucis post partum profuit usus?

140

Felix qui meruit numquam miserabilis aeui

Carpere curriculum nec taedia ferre dolorum.

Ecce uenit Dominus in sanctis milibus, irae

Iudicium minitans contra omnes ferre superbos.

Arguet illato mundi terrore potentes

145

Perpetuaque reis caligine suscitat ignes,

Horrida terrifici reserans ergastula claustri,

In quibus aeterni consumunt uiscera uermes.

Illic fletus erit stridorque in dentibus ingens,

Terror et egestas, metus, indignatio, plagae,

150

Taedia, tormentum, maeror et formido dolorum

Innumerisque animae pereunt cruciatibus actae.

Ne tua me, precor, impietatibus arguat ira,

Cum tempestiuus Dominum praecesserit ignis

Telluremque simul tenebrosus sumpserit ardor

155

Altaque siluarum rutilante cacumina uento

Intereunt totumque tenent incendia mundum.

Oceani pereunt siccante uaporibus aestu

Litora gurgitibusque augetur flamma profundis.

Tunc alimenta focis praebebunt aequora uiuis.

160

Sulphureos rapidis agitare uaporibus amnes

Feruidus impulsu ualido non desinit aer.

Aequora, terra, polus fiunt simul omnia fornax.

Tabescunt montes immensisque ardua prunis

Fax iuga comburit, pecudes hominesque, uolucres

165

Et quaecumque simul labentia saecula gestant,

Flammea conuoluit subito uertigo polorum.

Torridus increpitans calidis carbonibus ardor

Concremat immeritas distentis sedibus urbes

Regalesque domos. Sublimibus alta metallis

170

Culmina conflantur. Rigidos cinis urit aceruos.

Fulgura fulguribus crebro miscentur in ictu

Immanesque cadunt flagranti uertice rupes.

Lampadibus caeli facies rubicunda coruscat

Omniaque ignito candescunt aera flatu.

175

Dura resolutis liquescit molibus Aetna

Quae propriis tanto non cessit tempore flammis.

Aduentante nouo primis fragoribus aestu

Soluitur et cerae similis madefacta liquescit.

Omnia tunc unum faciunt elementa caminum.

180

Mundus erit rogus ipse sibi mundusque cadauer.

Sed quamuis ualida et torrentia uiscera flammae

Semper terrores populis minitentur acerbos,

Non tamen a prauis desistimus actibus umquam.

Sicut ab Eoo prorumpit climate fulgur

185

Occiduosque ictu facili pertransit ad axes,

Sic erit aduentus Domini uenientis in orbem.

Imbribus interea Sodomenis compluet aer

Atque Gomorreos perfundent nubila fumos.

Ecce ego compositas sublimi culmine sedes

190

Sensibus intueor meque haud consistere longe,

Dura catenatis portantem uincla sub uncis.

Anxius interea scelerum captante reatu

Pertrahor exanimisque premor meas edere curas.

Regia terribiles circumstant sceptra ministri,

195

Ocius exhibitis decernere iusta parati.

Cernere supplicium est tales tantasque cateruas.

Cognitor antiquus certa maiestate dierum

Sedet, ab immeritis dirimens examine iustos.

Mox ibi fletus erit stridorque in dentibus ingens.

200

Heu tenebrae quales quantisque incursibus urgent!

Tres mihi panduntur diuersi ex ordine libri:

Cunctum opus eloquiumque meum curaeque uagantes

Ante oculos ueniunt, ipso me teste probanda.

Arguor occultis proprio moriente reatu.

205

Facta grauant curaeque homines et uerba caducos.

Sordida peccandi triplex uia panditur usu.

Heu mihi peruigiles auertunt somnia curae

Atque per occultos nocturna silentia planctus

Increpo, perpetuas cupiens extinguere flammas.

210

Nullam palpebris requiem delicta ministrant;

Immo et infundens resoluto corpore membra,

Ante fugit pressos requies quam tangat ocellos.