Post canas hiemes, gelidi post damna profundi
Tranquillum quotiens nauita carpit iter,
Maeret et infidi desperat prospera ponti
Quamque uidet faciem non putat esse salis.
5
Sibilat aura leuis, ualidas timet ille procellas:
Fluctibus et blandas aestimat esse minas.
Lintea si crispant zephyri pendentia malo
Et dulci ludit spiritus obsequio,
Confusam uentis naturam perdere leges
10
Iurat et antiquum credit adesse chaos.
Gaudia sic tollunt placidis discrimina rebus,
Nulla fides laetis integra nec dubiis.
Non aliter uariis tenuit quos Roma periclis
Litoris optati reddidit ad gremium.
15
Permulcent pelagi numen uenerabile cantu,
Anchora quod proprium mordet obunca solum.
Flamina sed lassis tenerum factura soporem
Perturbant mentem militis aequorei,
Arma ratis subigit remos et lintea uibrat:
20
Sic mens naufragium suspicionis habet.
Adueniat siccis qui pressit caerula plantis
(Nam portus fessis ille salutis erit)
Qui latices uinxit fundens in pocula saxum,
Qui lapides soluit, qui solidauit aquas,
25
Quem genetrix fudit saeclis sine semine feta
Ad matrem iungens uirginitatis onus,
Qui mortem propriae superauit munere mortis
Dans uitam mundo, funere quam peperit.
Ille per excelsum uideat me dexter Olympum:.
30
Tunc patriam teneam, tunc stationis opem.
Nubila laxati uerrant licet aequora uenti,
Rimosae puppi nil nocitura petunt.
Dulcia compositis quatiam tunc tympana cordis,
Floribus et pingam carmina nostra nouis.
35
Vt fatear, doctis constat bene dicere laetum;
Tristia nil capiunt pectora uersiloqui.
Sed redeat uernum, cesset iam bruma timoris:
Stringite quae nectant frondea serta comas!
Cantem quae solitus, dum plebem pasceret ore,
40
Ambrosius uatis carmina pulcra loqui.