Prisce, decus semper nostrum, cui principe Auito
Cognatum sociat purpura celsa genus,
Ad tua cum nostrae currant examina nugae,
Dico: "state, uagae; quo properatis? amat;
5
Destrictus semper censor, qui diligit, exstat;
Dura fronte legit mollis amicitia.
Nil totum prodest adiectum laudibus illud
Vlpia quod rutilat porticus aere meo
Vel quod adhuc populo simul et plaudente senatu
10
Ad nostrum reboat concaua Roma sophos."
Respondent illae: "properabimus, ibimus, et nos
Non retines; tanto iudice culpa placet.
Cognitor hoc nullus melior; bene carmina pensat
Contemptu tardo, iudicio celeri."
15
Et quia non potui temeraria sistere uerba,
Hoc rogo, ne dubites lecta dicare rogo.