587
endo
namque Vlt. syll. gramm. IV p. 263, 12-13
576-577 V.² = 585-586 Fl.
Auson. Technop. 15, 17ss.: unde Rudinus ait "diuum domus, altisonum cael", et cuius de more quod adstruit "endo suam do", aut de fronde loquens cur dicit "populea fruns".
Char. gramm. I p. 278, 21ss. (367 B.): apocope est cum ex ultima parte loquellae aut littera detrahitur aut syllaba: littera ut [...]; syllaba ut "endo suam do", hoc est domum.
Diom. gramm. I p. 441, 31ss.: apocope est [...] cum aut littera detrahitur aut syllaba: littera ut [...]; syllaba ut "endo suam do" pro domum.
Mar. Victorin. gramm. VI p. 56, 6ss.: apocope [...] id est subtractio syllabae syllabarumue [...] metro cogente facta, quae siue in uerbo siue in nomine acciderit pro integra parte orationis accipietur ut "endo suam do", id est in sua domo.
Vlt. syll. gramm. IV p. 263, 12s.: apocope est interdum aliquid ultimae parti auferens, ut "namque suam do", hoc est suam domum.
Consent. gramm. V p. 388, 21s. (5 N.): apocope est litterae ut [...], syllabae ut "endo suam do" pro domum.
Cf. Varro rust. 3, 17, 10: ille inde endo suam domum, nos nostram [...].