Pulcher et intacta uitulus ceruice resultans
Scindentem assidue uiderat arua bouem.
"Non pudet heus, inquit, longaeuo uincula collo
Ferre nec haec positis otia nosse iugis?
5
Cum mihi subiectas pateat discursus in herbas
Et nemorum liceat rursus opaca sequi."
At senior, nullam uerbis compulsus in iram,
Vertebat solitam uomere fessus humum,
Donec deposito per prata liceret aratro
10
Molliter herboso procubuisse toro.
Mox uitulum sacris innexum respicit aris
Admotum cultro comminus ire popae.
"Hanc tibi tristis, ait, dedit indulgentia mortem,
Expertem nostri quae facit esse iugi.
15
Proderit ergo graues quamuis perferre labores,
Otia quam tenerum mox peritura pati."
Est hominum sors ista, magis felicibus ut mors
Sit cita, cum miseris uita diurna negat.