"Praescie Lauripotens, Latonie Delie Paean:

Inuoco te laurusque tuo de nomine lectas.

Arcitenens, da scire diem, da noscere, quando

Rumpant Admeti fatalia fila sorores.

5

Quae finis uitae, quid mi post fata relinquant,

Edoce, sidereas animus quando iuit in auras.

Quamuis scire homini, ni prospera uita futura est

Tormentum (sit ne atra dies et pallida regna?),

Ede tamen, si te colui famulumque pauentem

10

Succepi pecudumque ducem post crimina diuum

Accepi iussique idem dare iubila siluis.

Praescius heu Paean: "doleo, sed uera fatebor:

Mors uicina premit maestique Acherontis adire

Iam prope regna tibi gratamque relinquere lucem.

15

Sed ueniat, pro te qui mortis damna subire

Possit et instantis in se conuertere casus,

Tu poteris posthac alieno uiuere fato.

Iam tibi cum genitor, genetrix cum cara supersit

Et coniux natique rudes, pete, lumina pro te

20

Qui claudat fatoque tuo tumuloque cremetur".

Ille larem post dicta petit maestusque beato

Iactat membra toro et fletibus atria complet.

Ad natum genitor tristem concurrit et alto

Pectore suspirans lacrimis quae causa requirit.

25

Edocet ille patrem fatorum damna suorum:

"Me rapit, ecce, dies, genitor: para funera nato.

Hoc Parcae docuere nefas, hoc noster Apollo

Inuitus, pater, edocuit. sed reddere uitam

Tu, genitor, tu, sancte, potes: si tempora dones,

30

Si pro me mortem subitam tumulosque subire

Digneris natoque tuam concedere lucem."

Hic genitor, non ut genitor: "si lumina poscas,

Concedam, grateque manum de corpore nostro,

Nate, uelis, tribuam: uiuet manus altera mecum;

35

Si sine lumine ero, aliquid tamen esse uidebor:

Nil ero, si quod sum donauero. quanta senectae

Vita meae superest, minimam ui tollere uis iam?

Quam propter mea regna dedi tibi, castra reliqui.

Contristant tumuli, uita quia dulcius una

40

Nil mihi. post mortem quam tu si reddere uelles,

Nate, tibi concessissem tumulosque habitassem,

Visurus post fata diem." pulsus genetricis

Voluitur ante pedes, uestigia blandus adorat

Inque sinus fundit lacrimas. fugit illa rogantem,

45

Nec pietate, nocens, nec uincitur improba fletu,

Haec super improperans: "oblitus mente parentum

Tu, scelerate, potes maternam cernere mortem,

Tu tumulis gaudere meis? haec ubera flammae

Diripiant, uterumque rogi uis ultimus ignis

50

Consumat, quo te peperi? hostis mihi lucis,

Hostis, nate, patris uitam concedere uellem,

Si semper posses terrena in sede morari.

Cur metuis mortem, cui nascimur? effuge longe,

Quo Parthus, quo Medus Arabsque, ubi barbarus ales

55

Nascitur, ac nobis iteratus fingitur orbis;

Illic, nate, late: ibi te tua fata sequentur.

Perpetuum nihil est, nihil est sine morte creatum:

Lux rapitur et nox oritur, moriuntur et anni.

Nonne est terra locos, quos egenerauerat ante?

60

Ipse pater mundi fertur tumulatus abisse

Et fratris Stygii regnum mutatus obisse;

Bacchum fama refert Titanum ex arte perisse,

Perque uadum leti Cererem Veneremque subisse.

Cur ego de nato doleam, quem fata reposcunt

65

Cur ego non plangam, sicut planxere priores?

Amisit natum Diomede, carpsit Agaue;

Perdidit Althaea gnatum, dea perdidit Ino;

Fleuit Ityn Progne, dum colligit ilia cruda.

Nam quaecumque tegit caeli uis uel uagus aer

70

Cedunt labuntur moriuntur contumulantur".

Coniugis ut talis uidit Pelieia fletus,

"Me, me trade neci; me, coniux, trade sepulcris,"

Exclamat. "concedo libens, ego tempora dono,

Admete, euentura tibi, pro coniuge coniux.

75

Si uinco matrem, uinco pietate parentem,

Si morior, laus magna mei post funera nostra.

Non ero, sed factum totis narrabitur annis,

Et coniux pia semper ero. non tristior atros

Aspiciam uultus, nec toto tempore flebo,

80

Dum cineres seruabo tuos. lacrimosa recedat

Vita procul: mors ista placet. me trade sepulcris,

Me portet melius nigro uelamine Porthmeus.

Hoc tantum moritura rogo, ne post mea fata

Dulcior ulla tibi, uestigia ne mea coniux

85

Carior ista legat et tu, nec nomine tantum,

Me cole, meque puta tecum sub nocte iacere.

In gremio cineres nostros dignare tenere,

Nec timida tractare manu, sudare fauillas

Vnguento, titulumque nouo praecingere flore.

90

Si redeunt umbrae, ueniam tecumque iacebo.

Qualiscumque tamen, coniux, ne deserar a te,

Nec doleam de me, quod uitam desero pro te.

Ante omnes commendo tibi pia pignora natos,

Pignora, quae solo de te fecunda creaui,

95

Ex te sic nullas habeat mors ista querellas.

Non pereo, nec enim morior: me, crede, reseruo,

Quae mihi tam similes natos moritura relinquo.

Quos, rogo, ne paruos manus indignanda nouercae

Prodat, et heu flentes matris pia uindicet umbra.

100

Si tibi dissimuler, si non mea dulcis imago

Paulum ad te ueniat ........................

................... et tu pro coniuge cara

Disce mori, de me disce exemplum pietatis."

Iam uaga sideribus Nox pingebatur et ales

105

Rore soporifero compleuerat omnia somnus:

Ad mortem properans, in coniuge fixa iacebat

Alcestis lacrimasque uiri peritura uidebat.

Plangere saepe iubet sese natosque uirumque,

Disponit famulos, componit in ordine funus

110

Laeta sibi: pictosque toros uariosque paratus ......

................................. *ones*

Barbaricas frondes et odores, tura crocumque

Pallida sudanti destringit balsama uirga,

Ereptum nido percidit puluer amomum,

115

Arida purpureis destringit cinnama ramis,

Arsurosque omnes secum disponit odores.

Hora propinquabat lucem raptura puellae,

Tractauitque manu: rigor omnia corripiebat.

Caeruleos ungues oculis moritura notabat

120

Algentisque pedes, fatali frigore pressos.

Admeti in gremium refugit fugientis imago.

Vt uidit sensus labi, "dulcissime coniux",

Exclamat, "rapior: uenit, mors ultima uenit,

Infernusque deus claudit mea membra sopore."