Sedimus ignotos dirae Babylonis ad amnes
Captiui, Iudaea manus, miserabile flentes,
Cum patrium memori traheremus pectore Sion
Et meritum iusta suspiraremus ab ira
5
Exilium, lentis qua consita ripa salictis
Hospitibus populis umbras praebebat amicas.
Illic Assyriae mediis in moenibus urbis
Obliti laetas per maesta silentia uoces
De salicum ramis suspendimus organa nostra.
10
Namque dabat nobis durum grauis ira dolorem,
Quod solita in sancto depromi cantica templo
Haec ad delicias sibi nos cantare iubebat
Impius ille domo qui nox abduxerat hostis.
Ergone diuinas laudes et carmina castis
15
Apta choris inter sacra barbara foedaque busta
Inter et accensas funestis ignibus aras
Heu! male de nostro laetis maerore canemus
Deque pio ritu lusum faciemus iniquum,
Mystica ad hostilem modulantes cantica ludum
20
Quo miseri nunc ore sacros cantabimus hymnos?
Quoue loco Babylon poscit sibi cantica Sion?
Sed domini carmen tellus aliena mereri
Non capit, indignas sacra uos auertitur aures.
Si tamen ut captis dominus uiolentior instas,
25
Et si tantus amor Sion pia noscere uobis
Cantica, si pergis me cogere non tua fari
Et diuina tibi quaenam sint cantica Sion,
Accipe quid captae deus ultor spondeat urbi,
Ne longum speres isto gaudere triumpho,
30
Impie, quo sacrum prodi tibi praecipis hymnum;
Ecce quis est hymnus domini, quae cantica Sion:
Si fuero oblitus mea moenia, te, mea cura,
Vrbs Hierusalem, fiat mea non memor umquam
Dextra mei, mea lingua meis et adhaereat arens
35
Faucibus, aeterno nisi te complectar amore
Et nisi principio promissi in saecula regni
Laetitiaeque meae primo reminiscar in anno,
Te cunctis, Hierusalem, praeponere terris.
Esto memor tum prolis Edom, ut uersa uice nostrum
40
Aspiciat confusa diem, quo plebs tua claram
Moenibus aeternis Hierusalem habitabit,
Cui nunc gens oblita tui crudele minatur
Excidium, dicens: inuisam funditus urbem
Diruite et uacuate manu, uestigia donec
45
Nulla relinquantur muris ad inane redactis.
Infelix miseras Babylonis filia, felix
Qui tibi pro nobis in nos tua gesta rependet.
Nec minus ille beatus erit, qui parua tenebit
Et simul elidet solidae tua pignora petrae.
50
Si cupis extincta Babylonis stirpe beari,
In te ipso primis gliscentia crimina flammis
Frange fide. iam propter adest petra Christus; in ipso
Vipeream subolem ualidis elide lacertis.
Nam Babylon nomen confusio, filia cuius
55
Est caro, peccatis mater, quae turba saluti
Noxia corporeis ducit mala semina fibris.
Haec uincenda tibi, si uis euincere mortem;
Namque tuis tales inclusos ossibus hostes,
Si permittantur crescendo assumere uires,
60
Difficili uinces luctamine; praecipe paruos,
Dum rudis ex utero cordis per pectora capta
Reptat adhuc teneris uitiorum infantia membris.
Quae nisi praecaueas, aucta uirtute necabit
Concordem uitiis animam terrena propago.
65
Ne parcas igitur talem mactare cateruam.
Non tibi crimen erit nocituram perdere gentem
Vltricemque malo perfundere sanguine petram;
Gaudet enim iustus si concidat impia proles;
Nam magis atque magis pius ista caede piatur,
70
Si perimat peccata suis dominantia membris
Et fracta in Christo uitiorum plebe triumphet.