Prudentius epilogus

Testo base di riferimento: J. Bergman, 1926

Cura dell'edizione digitale: G. Dalla Pietà, 2009


Epilogus

Inmolat deo patri

Pius, fidelis, innocens, pudicus

Dona conscientiae,

Quibus beata mens abundat intus.

5

Alter et pecuniam

Recidit, unde uictitent egeni.

Nos citos iambicos

Sacramus et rotatiles trochaeos

Sanctitatis indigi

10

Nec ad leuamen pauperum potentes.

Approbat tamen deus

Pedestre carmen et benignus audit.

Multa diuitis domo

Sita est per omnes angulos supellex:

15

Fulget aureus scyfus

Nec aere defit expolita peluis,

Est et olla fictilis

Grauisque et ampla argentea est parabsis,

Sunt eburna quaepiam,

20

Nonnulla quercu sunt cauata et ulmo.

Omne uas fit utile,

Quod est ad usum congruens herilem;

Instruunt enim domum

Vt empta magno, sic parata ligno.

25

Me paterno in atrio

Vt obsoletum uasculum caducis

Christus aptat usibus

Sinitque parte in anguli manere.

Munus ecce fictile

30

Inimus intra regiam salutis.

Attamen uel infimam

Deo obsequellam praestitisse prodest.

Quidquid illud accidit,

Iuuabit ore personasse Christum

35

[Quo regente uiuimus].

6

uictitent

vectitent P E