Felix, qui patriis aeuum transegit in aruis,
Ipsa domus puerum quem uidet, ipsa senem,
Qui baculo nitens in qua reptauit harena
Vnius numerat saecula longa casae.
5
Illum non uario traxit fortuna tumultu,
Nec bibit ignotas mobilis hospes aquas;
Non freta mercator tremuit, non classica miles,
Non rauci lites pertulit ille fori.
Indocilis rerum, uicinae nescius urbis
10
Aspectu fruitur liberiore poli.
Frugibus alternis, non consule computat annum:
Autumnum pomis, uer sibi flore notat.
Idem condit ager soles idemque reducit,
Metiturque suo rusticus orbe diem,
15
Ingentem meminit paruo qui germine quercum
Aequaeuumque uidet consenuisse nemus,
Proxima cui nigris Verona remotior Indis
Benacumque putat litora rubra lacum.
Sed tamen indomitae uires firmisque lacertis
20
Aetas robustum tertia cernit auum.
Erret et extremos alter scrutetur Hiberos:
Plus habet hic uitae, plus habet ille uiae.