Ἄνδρα μοι ἔννεπε, μοῦσα, πολύτροπον, ὃς μάλα πολλὰ.
Dic mihi, Musa, uirum, captae post moenia Troiae
Qui mores hominum multorum uidit et urbes.
Minerua in Ithacam Ioue ita uolente descendit Mentisque Taphiorum ducis sumit effigiem, suasura Telemacho, ut ad Nestorem Menelaumque festinet, qui recens domum regressi certi aliquid de Vlixe nouissent. tunc et Phemius citharista adhibitus conuiuio procorum inchoat flebilem cantilenam nauigationis inprosperae, quae profectos ab Ilio Graecos diuersis sparsit exiliis, quem Penelope degressa chalcidico, argumento tam miserabilis offensa materiae, ut alia concinat, adhortatur.