Aemilius Magnus Arborius auunculus
Culta mihi est pietas patre primum et matre uocatis;
Diceris (et rea fit) tertius, Arborius,
Quem primum memorare nefas mihi patre secundo,
Rursum non primum ponere paene nefas.
5
Ante alios, quamquam patre secundus eris.
Tu frater genetricis et unanimis genitori
Et mihi, qui fueris quod pater et genetrix;
Qui me lactantem, puerum, iuuenemque uirumque
10
Artibus ornasti quas didicisse iuuat.
Te sibi Palladiae antetulit toga docta Tolosae,
Te Narbonensis Gallia praeposuit,
Ornasti cuius Latio sermone tribunal
Et fora Hiberorum quaeque Nouempopulis.
15
Hinc tenus Europam fama crescente, petito
Constantinopolis rhetore te uiguit.
Tu per mille modos, per mille oracula fandi
Doctus, facundus, tu celer atque memor.
Tu, postquam primis placui tibi traditus annis,
20
Dixisti nato me satis esse tibi;
Me tibi, me patribus clarum decus esse professus,
Dictasti fatis uerba notanda meis.
Ergo uale Elysiam sortitus, auuncule, sedem:
Haec tibi de Musis carmina libo tuis.