Dum fiscella tibi fluuiali, Tityre, iunco

Texitur et raucis immunia rura cicadis,

Incipe, si quod habes gracili sub harundine carmen

Compositum. nam te calamos inflare labello

5

Pan docuit uersuque bonus tibi fauit Apollo.

Incipe, dum salices haedi, dum gramina uaccae

Detondent, uiridique greges permittere campo

Dum ros et primi suadet clementia solis.

Hos annos canamque comam, uicine Timeta,

10

Tu iuuenis carusque deis in carmina cogis?

Viximus et calamis uersus cantauimus olim,

Dum secura hilares aetas ludebat amores.

Nunc album caput et ueneres tepuere sub annis,

Iam mea ruricolae dependet fistula Fauno.

15

Te nunc rura sonant; nuper nam carmine uictor

Risisti calamos et dissona flamina Mopsi

Iudice me. mecum senior Meliboeus utrumque

Audierat laudesque tuas sublime ferebat;

Quem nunc emeritae permensum tempora uitae

20

Secreti pars orbis habet mundusque piorum.

Quare age, si qua tibi Meliboei gratia uiuit,

Dicat honoratos praedulcis tibia manes.

Et parere decet iussis et grata iubentur.

Namque fuit dignus senior, quem carmine Phoebus,

25

Pan calamis, fidibus Linus aut Oeagrius Orpheus

Concinerent totque acta uiri laudesque sonarent.

Sed quia tu nostrae musam deposcis auenae,

Accipe quae super haec cerasus, quam cernis ad amnem,

Continet, inciso seruans mea carmina libro.

30

Dic age; sed nobis ne uento garrula pinus

Obstrepat, has ulmos potius fagosque petamus.

Hic cantare libet; uirides nam subicit herbas

Mollis ager lateque tacet nemus omne: quieti

Aspice ut ecce procul decerpant gramina tauri.

35

Omniparens aether et rerum causa, liquores,

Corporis et genetrix tellus, uitalis et aer,

Accipite hos cantus atque haec nostro Meliboeo

Mittite, si sentire datur post fata quietis.

Nam si sublimes animae caelestia templa

40

Sidereasque colunt sedes mundoque fruuntur,

Tu nostros aduerte modos, quos ipse benigno

Pectore fouisti, quos tu, Meliboee, probasti.

Longa tibi cunctisque diu spectata senectus

Felicesque anni nostrique nouissimus aeui

45

Circulus innocuae clauserunt tempora uitae.

Nec minus hinc nobis gemitus lacrimaeque fuere

Quam si florentes mors inuida carperet annos;

Nec tenuit tales communis causa querellas.

"Heu, Meliboee, iaces letali frigore segnis

50

Lege hominum, caelo dignus canente senecta

Concilioque deum. plenum tibi ponderis aequi

Pectus erat. tu ruricolum discernere lites

Adsueras, uarias patiens mulcendo querellas.

Sub te iuris amor, sub te reuerentia iusti

55

Floruit, ambiguos signauit terminus agros.

Blanda tibi uultu grauitas et mite serena

Fronte supercilium, sed pectus mitius ore.

Tu calamos aptare labris et iungere cera

Hortatus duras docuisti fallere curas;

60

Nec segnem passus nobis marcere iuuentam

Saepe dabas meritae non uilia praemia Musae.

Saepe etiam senior, ne nos cantare pigeret,

Laetus Phoebea dixisti carmen auena.

Felix o Meliboee, uale! tibi frondis odorae

65

Munera dat lauros carpens ruralis Apollo;

Dant Fauni, quod quisque ualet, de uite racemos,

De messi culmos omnique ex arbore fruges;

Dat grandaeua Pales spumantia cymbia lacte,

Mella ferunt Nymphae, pictas dat Flora coronas:

70

Manibus hic supremus honos: dant carmina Musae,

Carmina dant Musae, nos et modulamur auena:

Siluestris te nunc platanus, Meliboee, susurrat,

Te pinus; reboat te quicquid carminis Echo

Respondet siluae; te nostra armenta loquuntur;

75

Namque prius siccis phocae pascentur in aruis

Insuetusque freto uiuet leo, dulcia mella

Sudabunt taxi, confusis legibus anni

Messem tristis hiemps, aestas †tractabit† oliuam,

Ante dabit flores autumnus, uer dabit uuas,

80

Quam taceat, Meliboee, tuas mea fistula laudes."

Perge, puer, coeptumque tibi ne desere carmen.

Nam sic dulce sonas, ut te placatus Apollo

Prouehat et felix dominam perducat in urbem.

Namque hic in siluis praesens tibi fama benignum

85

Strauit iter, rumpens liuoris nubila pennis.

Sed iam sol demittit equos de culmine mundi,

Flumineos suadens gregibus praebere liquores.