In Tartesiacis domus est notissima terris,
Qua diues placidum Corduba Baetin amat,
Vellera natiuo pallent ubi flaua metallo
Et linit Hesperium brattea uiua pecus.
5
Aedibus in mediis totos amplexa penates
Stat platanus densis Caesariana comis,
Hospitis inuicti posuit quam dextera felix,
Coepit et ex illa crescere uirga manu.
Auctorem dominumque nemus sentire uidetur:
10
Sic uiret et ramis sidera celsa petit.
Saepe sub hac madidi luserunt arbore Fauni
Terruit et tacitam fistula sera domum;
Dumque fugit solos nocturnum Pana per agros,
Saepe sub hac latuit rustica fronde Dryas.
15
Atque oluere lares comissatore Lyaeo
Creuit et effuso laetior umbra mero;
Hesternisque rubens deiecta est herba coronis
Atque suas potuit dicere nemo rosas.
O dilecta deis, o magni Caesaris arbor,
20
Ne metuas ferrum sacrilegosque focos.
Perpetuos sperare licet tibi frondis honores:
Non Pompeianae te posuere manus.
5
in β
et γ