Editur en sextus sine te mihi, Rufe Camoni,
Nec te lectorem sperat, amice, liber:
Impia Cappadocum tellus et numine laeuo
Visa tibi cineres reddit et ossa patri.
5
Funde tuo lacrimas orbata Bononia Rufo,
Et resonet tota planctus in Aemilia:
Heu qualis pietas, heu quam breuis occidit aetas!
Viderat Alphei praemia quinta modo.
Pectore tu memori nostros euoluere lusus,
10
Tu solitus totos, Rufe, tenere iocos,
Accipe cum fletu maesti breue carmen amici
Atque haec absentis tura fuisse puta.