Ouidius tristia 3, 3

Altre sezioni


Haec mea si casu miraris epistula quare

      Alterius digitis scripta sit, aeger eram.

Aeger in extremis ignoti partibus orbis,

      Incertusque meae paene salutis eram.

5

Quem mihi nunc animum dira regione iacenti

      Inter Sauromatas esse Getasque putes?

Nec caelum patior, nec aquis adsueuimus istis,

      Terraque nescio quo non placet ipsa modo.

Non domus apta satis, non hic cibus utilis aegro,

10

      Nullus, Apollinea qui leuet arte malum,

Non qui soletur, non qui labentia tarde

      Tempora narrando fallat, amicus adest.

Lassus in extremis iaceo populisque locisque,

      Et subit affecto nunc mihi, quicquid abest.

15

Omnia cum subeant, uincis tamen omnia, coniunx,

      Et plus in nostro pectore parte tenes.

Te loquor absentem, te uox mea nominat unam;

      Nulla uenit sine te nox mihi, nulla dies.

Quin etiam sic me dicunt aliena locutum,

20

      Vt foret amenti nomen in ore tuum.

Si iam deficiam, suppressaque lingua palato

      Vix instillato restituenda mero,

Nuntiet huc aliquis dominam uenisse, resurgam,

      Spesque tui nobis causa uigoris erit.

25

Ergo ego sum dubius uitae, tu forsitan istic

      Iucundum nostri nescia tempus agis?

Non agis, affirmo. liquet hoc, carissima, nobis,

      Tempus agi sine me non nisi triste tibi.

Si tamen impleuit mea sors, quos debuit, annos,

30

      Et mihi uiuendi tam cito finis adest,

Quantum erat, o magni, morituro parcere, diui,

      Vt saltem patria contumularer humo?

Vel poena in tempus mortis dilata fuisset,

      Vel praecepisset mors properata fugam.

35

Integer hanc potui nuper bene reddere lucem;

      Exul ut occiderem, nunc mihi uita data est.

Tam procul ignotis igitur moriemur in oris,

      Et fient ipso tristia fata loco;

Nec mea consueto languescent corpora lecto,

40

      Depositum nec me qui fleat, ullus erit;

Nec dominae lacrimis in nostra cadentibus ora

      Accedent animae tempora parua meae;

Nec mandata dabo, nec cum clamore supremo

      Labentes oculos condet amica manus;

45

Sed sine funeribus caput hoc, sine honore sepulcri

      Indeploratum barbara terra teget.

Ecquid, ubi audieris, tota turbabere mente,

      Et feries pauida pectora fida manu?

Ecquid, in has frustra tendens tua brachia partes,

50

      Clamabis miseri nomen inane uiri?

Parce tamen lacerare genas, nec scinde capillos:

      Non tibi nunc primum, lux mea, raptus ero.

Cum patriam amisi, tunc me periisse putato:

      Et prior et grauior mors fuit illa mihi.

55

Nunc, si forte potes (sed non potes, optima coniunx)

      Finitis gaude tot mihi morte malis.

Quod potes, extenua forti mala corde ferendo,

      Ad quae iampridem non rude pectus habes.

Atque utinam pereant animae cum corpore nostrae,

60

      Effugiatque auidos pars mihi nulla rogos.

Nam si morte carens uacua uolat altus in aura

      Spiritus, et Samii sunt rata dicta senis,

Inter Sarmaticas Romana uagabitur umbras,

      Perque feros Manes hospita semper erit.

65

Ossa tamen facito parua referantur in urna:

      Sic ego non etiam mortuus exul ero.

Non uetat hoc quisquam: fratrem Thebana peremptum

      Supposuit tumulo rege uetante soror.

Atque ea cum foliis et amomi puluere misce,

70

      Inque suburbano condita pone solo;

Quosque legat uersus oculo properante uiator,

      Grandibus in tituli marmore caede notis:

HIC EGO QVI IACEO TENERORVM LVSOR AMORVM

      INGENIO PERII NASO POETA MEO

75

AT TIBI QVI TRANSIS NE SIT GRAVE QVISQVIS AMASTI

      DICERE NASONIS MOLLITER OSSA CVBENT

Hoc satis in titulo est. etenim maiora libelli

      Et diuturna magis sunt monimenta mihi,

Quos ego confido, quamuis nocuere, daturos

80

      Nomen et auctori tempora longa suo.

Tu tamen exstincto feralia munera semper

      Deque tuis lacrimis umida serta dato.

Quamuis in cineres corpus mutauerit ignis

      Sentiet officium maesta fauilla pium.

85

Scribere plura libet: sed uox mihi fessa loquendo

      Dictandi uires siccaque lingua negat.

Accipe supremo dictum mihi forsitan ore,

      Quod, tibi qui mittit, non habet ipse, "uale".