O mihi post ullos numquam memorande sodales,

      Et cui praecipue sors mea uisa sua est;

Attonitum qui me, memini, carissime, primus

      Ausus es alloquio sustinuisse tuo,

5

Qui mihi consilium uiuendi mite dedisti,

      Cum foret in misero pectore mortis amor.

Scis bene, cui dicam, positis pro nomine signis,

      Officium nec te fallit, amice, tuum.

Haec mihi semper erunt imis infixa medullis,

10

      Perpetuusque animae debitor huius ero:

Spiritus et uacuas prius hic tenuandus in auras

      Ibit, et in tepido deseret ossa rogo,

Quam subeant animo meritorum obliuia nostro,

      Et longa pietas excidat ista die.

15

Di tibi sint faciles, et opis nullius egentem

      Fortunam praestent dissimilemque meae.

Si tamen haec nauis uento ferretur amico,

      Ignoraretur forsitan ista fides.

Thesea Pirithous non tam sensisset amicum,

20

      Si non infernas uiuus adisset aquas.

Vt foret exemplum ueri Phoceus amoris,

      Fecerunt furiae, tristis Oresta, tuae.

Si non Euryalus Rutulos cecidisset in hostes,

      Hyrtacidae Nisi gloria nulla foret.

25

Scilicet ut flauum spectatur in ignibus aurum,

      Tempore sic duro est inspicienda fides.

Dum iuuat et uultu ridet Fortuna sereno,

      Indelibatas cuncta sequuntur opes:

At simul intonuit, fugiunt, nec noscitur ulli,

30

      Agminibus comitum qui modo cinctus erat.

Atque haec, exemplis quondam collecta priorum,

      Nunc mihi sunt propriis cognita uera malis.

Vix duo tresue mihi de tot superestis amici:

      Cetera Fortunae, non mea turba fuit.

35

Quo magis, o pauci, rebus succurrite laesis,

      Et date naufragio litora tuta meo;

Neue metu falso nimium trepidate, timentes

      Hac offendatur ne pietate deus.

Saepe fidem aduersis etiam laudauit in armis,

40

      Inque suis amat hanc Caesar, in hoste probat.

Causa mea est melior, qui non contraria foui

      Arma, sed hanc merui simplicitate fugam.

Inuigiles igitur nostris pro casibus, oro

      Deminui siqua numinis ira potest.

45

Scire meos casus siquis desiderat omnes,

      Plus, quam quod fieri res sinit, ille petit.

Tot mala sum passus, quot in aethere sidera lucent

      Paruaque quot siccus corpora puluis habet:

Multaque credibili tulimus maiora, ratamque,

50

      Quamuis acciderint, non habitura fidem.

Pars etiam quaedam mecum moriatur oportet,

      Meque uelim possit dissimulante tegi.

Si uox infragilis, pectus mihi firmius aere,

      Pluraque cum linguis pluribus ora forent:

55

Non tamen idcirco complecterer omnia uerbis,

      Materia uires exsuperante meas.

Pro duce Neritio docti mala nostra poetae

      Scribite: Neritio nam mala plura tuli.

Ille breui spatio multis errauit in annis

60

      Inter Dulichias Iliacasque domos:

Nos freta sideribus totis distantia mensos

      Sors tulit in Geticos Sarmaticosque sinus.

Ille habuit fidamque manum sociosque fideles:

      Me profugum comites deseruere mei.

65

Ille suam laetus patriam uictorque petebat:

      A patria fugi uictus et exul ego.

Nec mihi Dulichium domus est Ithaceue Samosue,

      Poena quibus non est grandis abesse locis:

Sed quae de septem totum circumspicit orbem

70

      Montibus, imperii Roma deumque locus.

Illi corpus erat durum patiensque laborum

      Inualidae uires ingenuaeque mihi.

Ille erat assidue saeuis agitatus in armis:

      Adsuetus studiis mollibus ipse fui.

75

Me deus oppressit, nullo mala nostra leuante:

      Bellatrix illi diua ferebat opem.

Cumque minor Ioue sit, tumidis qui regnat in undis,

      Illum Neptuni, me Iouis ira premit.

Adde, quod illius pars maxima ficta laborum

80

      Ponitur in nostris fabula nulla malis

Denique quaesitos tetigit tamen ille Penates,

      Quaeque diu petiit, contigit arua tamen:

At mihi perpetuo patria tellure carendum est,

      Ni fuerit laesi mollior ira dei.