6. Basinius, de obitu Philippi ducis Mediolani

Hectora si Priamus, Peleus si flevit Achillem,

      Si qua movent magnos fortia facta deos,

Dilacera crines, divum fortissime Mavors,

      Maximus Hesperidum nanque Philippus obit.

5

Occidit ille tua generatus stirpe Philippus,

      Spes Italum pariter scilicet occubuit.

Tlepolemi fato flevit Tyrintius heros,

      Huius ademptorem Iupiter ingemuit,

Nanque Menoetiades rigidam proiecerat hastam,

10

      Quem Lycii comites ingemuere ducis.

Sed neque magnanimum flevit Sarpedona solus

      Iupiter: est illum Troia secuta virum.

Tu quoque si qua movent mortalia facta deorum

      Numina, sanguineas, Mars fere, scinde comas,

15

Diceris attonitum quanvis posuisse furorem

      Scilicet et clypeum deseruisse gravem.

Miles, io tua spes periit. Quis crederet unquam

      Morte sua Venetos indoluisse duces?

Et tamen Italiae partes quaecunque superno

20

      Quaeque alio resident ingemuere freto.

Moereat Alphonsus, captum quem reddit amicis

      Dux Ligurum regnis: gesta canenda diu.

Nam fera velivolum qua Genua prospicit aequor,

      Duxit Aragoneos victor in arma viros.

25

Omnis in Oceani pelago gens clara videri

      Capta vehi et tutos linquere nolle locos.

Et stupefactae ibant gelidis Nereides undis,

      Flavaque Cymothoe glaucaque Cymodoce

<Dotoque Protoque P heru usaque Dynameneque>

30

      Aptaque ceruleis candida Doris aquis.

Ipse etiam liquidis timuit Neptunnus in undis,

      Ne foret anguigeri praeda superba ducis.

Et regem infernum fixit puer Amphitrionis,

      Mortua dum Pylia corpora captat humo,

35

Iunonemque ferox, quanvis foret illa noverca,

      Pulsavit magni filius ille Iovis.

Sic timuit, quanvis liquidis regnaret in undis,

      Neptunnus tantum, corde tremente, virum.

Victor ubi in patriam reges advexerat urbem,

40

      O pietas musis non adeunda meis!

Reddidit incolumes fulvo donavit et auro,

      Quod non fecisset forsitan ipse Ligus.

Reddidit et patrios permisit adusque penates

      Alphonsum, regnis restituitque suis.

45

Haec quota pars magni laudum fuit una Philippi

      Famaque iam factis vilior ipsa suis.

Solus in excelso sese assimulabat Olympo,

      Natura aeterno par fuit ille Iovi.

Spes Italum miseranda iacet, moriente Philippo,

50

      Non aliter quam si Iupiter ipse cadat.