3. Basinius ad Hieronymum de Castello doctissimum

I, Meleagre, meoque refer iam, grate, salutem

      Hieronymo, haud tanto fabula digna viro.

I tamen, o felix! Quod te susceperit ille,

      Sis licet infelix, nempe beatus eris.

5

Infelix telo periit miserandus Achilles;

      Sanctius hoc nullum Graecia nomen habet.

Occidit infelix Teucrum fortissimus Hector;

      Hunc quoque perpetuo vivere fama facit.

Dic referant grates vati pro laudibus ambo

10

      Quas subeunt magnas, dulcis Homere, tibi.

Sic tu, magne puer, qui sis ornandus ab illo,

      Hyeronymo referas praemia mille meo.

Quicquid et ille iubet, tota precor effice mente,

      Nec fuge divini iussa ferenda viri.

15

Iusserit: absit amor, quanvis Atlanta placebit;

      Fac penitus toto pectore cedat amor.

Duxerit in silvas: silvas, Meleagre, revise.

      Duxerit in campos: arva beata pete.

Nec pudeat magnum pro me exorare poetam

20

      Vt velit; in nulla sit tibi parte pudor.

Illius ante oculos iterum atque iterumque revolve

      Carmina; quicquid erit demat et addat eis.

Dic quoque Hieronymo, quanvis maiora placebunt,

      Ne pudeat nostro carmine velle frui.

25

Et data Virgilio venia est, qui carmina Galli

      Legerit ingenio dicta minora suo.

Tu quoque, si fas est, illum, Meleagre, monebis

      Vt capiat magna carmina parva manu.

Haec quoque quid valeant poteris, Meleagre, tacere,

30

      Sed quanvis norit carmina bina canes.

Carmina delectant inopes sine fine poetas

      Exanguique iuvat littus arare bove.

Caetera, si sapias, illi, Meleagre, tacebis;

      Ingenio iuvenis noverit ista suo.

35

Et puer his etiam maiora canebat et illum

      Calliope Aoniis merserat ipsa vadis.

Ad maiora venit: novit quo sydera cursu

      Obvia suppositis grandia dentur aquis

Nec non Parasias avidique Licaonis arctos,

40

      Signa vel Hesperio non adeunda freto;

Quid pater Oceanus, quid aquae genuere, quid altis

      Natura omnipotens sedibus alma fecit.

Omnia, crede mihi, novit qui carmina nostra

      Accipit; hunc etiam nostra Thalia iuvat.

45

O quotiens memini cum te, Meleagre, referrem,

      Hieronymum mota dicta probasse coma.

Dic, si te poliat, stabit memorabilis usque

      Me penes officii gratia firma sui.

Dic quoque si quaerat quid agam: "miserabile carmen

50

      Nunc parat, arsuros carmine ferre rogos,

Nunc parat attonitam flammis incendere matrem,

      Funere quae nostri mersit acerba caput.

Caetera quae cecinit, porto tibi morte sub ipsa:

      Quis vellet mortis facta referre suae?

55

Est grave post cineres hominem quoque vivere et illum

      Vocibus assiduis colloquioque frui.

Ante ego si morerer, timeo ne forte valerem

      Extinctus domini iussa referre mei".

Haec ubi narraris, facito, Meleagre, salutes

60

      Hieronymum et tanto carmina trade viro.