6. Basinius ad puellam nubentem seni

Vidi quae fuerat quondam formosa puella

      Turpiter obscoeno conseruisse viro.

Fama tamen nostras miserabilis impulit aures,

      Te nunc decrepito nubere velle seni.

5

Illum ego, crede mihi, novi, pulcherrima Cyri,

      Vlcera cui miseris cruribus ampla patent;

Illum ego, crede mihi, novi delphina natantem,

      Dignaque cui sceptro tergora Narritio.

Hunc si vidisset quondam Laertius heros,

10

      Thersitem Phrygia crederet ire via;

Hunc quoque deformem magnus formasset Homerus,

      Monstraque de misero diceret ille viro.

Sed tibi divitias curae fore credidit: at tu

      Infelix magni divitis uxor eris.

15

Divitiae pereunt et opes labuntur inanes;

      Vivit in aeternum gloria carminibus.

Cynthia lascivi vivit formosa Properti

      Carmine, carminibus digna puella suis;

Galli carminibus vivit formosa Lycoris,

20

      Delia carminibus, clare Tibulle, tuis.

Forsitan et nostris fueras cantanda tabellis,

      Si non acciperes, bella puella, senem.