5. Basinius de Cyride amica conqueritur

Ecquis adest videat miserum qui luget amorem,

      Ardet et attonitus protinus usque malis?

Ille ego sum iuvenis, quem diis genuere parentes

      Invitis olim numinibusque malis:

5

Ille ego sum, rapidae feriunt cui viscera flammae,

      Cui dolor et toto pectore crescit amor,

Nec modus ullus adest. Vtinam meliora sequutus!

      Vestra sequi possem numina, Pierides.

Vos procul a patria magnam duxistis in urbem

10

      Et misero tantas composuistis opes,

Praeposui patriae quondam cum Cyrida nostrae

      Atque Lares primos Basiniamque domum,

Quom Tyresiacae quondam de littore Mantus

      Accepit nostro Parma beata Lares.

15

Ille ego, quem patriae docuerunt carmina Musae,

      Vbera cui tenero Mantua sancta dedit.

Haec mihi prima fuit radix generisque domusque,

      Hac fuit e patria Basiniana domus.

At mihi Parmensi felix natalis in agro

20

      Praebuit infantes tempora prima dies.

Me iuvenem a patria felix Ferraria coepit,

      Incolumem custos quem mea Cyris habet:

Hanc colit, hanc habitat nivea formosa iuventa,

      Hanc mihi difficili foedere iunxit amor.

25

Illam ego praeposui gazis, mihi crede, paternis,

      Haec pater, haec genitrix, haec mihi frater erit,

Haec patria et multi quondam mea numina amici,

      Haec mihi perpetuo tempore poena fuit.

Et fuit atque iterum torquet mea pectora Cyris;

30

      Non sinit arbitrium saeva puella meum.

Illius et mores, illius tempora demens

      Vsque sequar tristi pectore oportet ego.

Quicquid et illa iubet, quanvis lasciva puella est,

      Efficio amota protinus ipse mora:

35

Tantos fecit amor furibundo in corde furores

      Tantaque sunt nostrae gaudia nequitiae.

Cedite, Pierides, si non et amare iubetis,

      Arma precor cupidos et canat alter equos;

Sit mihi purpureae faciem vidisse puellae,

40

      Sit mihi fas niveas posse videre genas.

Ipse dolore gravi malo sine fine teneri,

      Quam mihi sit misero pectore nullus amor.

Alter opes auri et magnos componat acervos,

      At teneam niveam Cyrida pauper ego.