2.

Ad te si tarde, pater Inderbacche, revertor,

      Da veniam quaeso: non mea culpa fuit.

Hospes ille meus relegens a vertice summo

      Hoc semel et bis item terque revolvit opus.

5

Obstipuit tanto confusus carmine lector:

      Miratur cytharae tam bona plectra meae,

Meque inter claros audet numerare poetas

      Tempora quos olim prisca tulisse ferunt.

Perplacuere sibi mea carmina, meque legendo

10

      Tractavit lota semper utraque manu:

Conspice praetextam claustris ostroque nitentem

      Auratasque comas, nobile crinis opus:

Aspice pectus item, princeps et eburnea membra:

      Non est in toto corpore menda mihi.

15

Ergo me vultu, pater Inderbacche, sereno

      Excipe more tuo, meque benignus ama.