33. HERVS AD FLAVELLVM ASELLVM SVVM

«Heus, ubi tu, Flavelle, meae substantia vitae?

      Vtilitas vitae sola ubi, aselle, meae?

Praedonumne manu, raptusne errore viarum?

      Suspectus damni casus uterque mei est».

5

Asellus: «Parce, here care, tuo tantum indulgere dolori!

      Parce: erit hoc saltem sors mea laeta bono!

Praedonum nec turba, viae nec me abstulit error,

      Abstulit at mortis me violenta manus».

Herus: «Dextera saeva nimis, o, quae te cumque peremit!

10

      O, quae te extinxit dextera saeva nimis!

Defuncto at saltem tumulum, tumuloque rependam

      Exequias. Quo te fas mihi scire loco?».

Asellus: «Nequicquam nostri fuerit tibi cura sepulchri:

      Idem qui iugulum praestitit et tumulum.

15

Me ferus invasit non longe ab limine tecti,

      Et miserum rapido glutiit ore lupus».

Herus: «Cur non auxilium valido clamore petebas?

      Longa erat auxilio turba futura tuo!

Hanc ego, quam soleo furcam gestare tridentem,

20

      In se torsissem, viscera transadigens».

Asellus: «Tempus erat vesci quo carnibus interdictum est,

      Quod iubet anteacti poenituisse mali.

Temporibus certe his sanctisque deoque dicatis,

      Iussa sacra haud rebar praetereunda sibi».

25

Herus: «Qui longo assuetus sceleri est impendere vitam,

      Nec timor est magni cura nec ulla dei.

At tu, segne animal, stolidum crassumque rudensque,

      Haud nosti vitae dulcia dona tuae!».

Asellus: «O, si me nondum mors consumpsisset acerba,

30

      Quam nunc lux animi clarior ipsa mei,

Iamque vale, et nostrum serves, here dulcis, amorem:

      Si valeas, et me proinde valere puta».