20. EPITAPHIVM CATHERINAE GADAE FLORENTINAE

Heu, quae, Gada, tuos, Caterina, extinxit ocellos,

      Heu, quae te hac nigra mors fera clausit humo!

Quid tibi vel virtus, quid vel tibi forma, quid aetas,

      Gratia quid generis profuit ulla tui?

5

Flent thiasi et cantus, lugent risusque iocique,

      Et plectra et querulae flentque gemuntque lyrae.

Te pharetratus Amor queritur, te blanda Dione,

      Nec sua iucunda est te sine vita sibi.

Et, qua percelebri tangebas nomine caelos,

10

      Ipsa etiam sine te maesta Pudicitia est.