34. Lucretiae Parthenopaeae puellae fortunatissimae
laudes per Marrasium Siculum pro Alfonso rege magno
Sanguinea sese Lucretia morte peremit
Et meruit casti corporis esse ducem.
Caesaris Alfonsi si praegustasset amores,
Nulla cruore suo permaduisset humus;
5
Nec tibi Tarquinio peregrina taberna fuisset
Hospitium, patria nec caruisset armis.
Pulchrior haec illa meliore a sanguine nata,
Quo primore fuit Caesare amata meo.
Pulchra placet, sed casta iuvat, quantoque pudica
10
Tanto crevit amor, principe digna suo.
Ingenii vis magna sui, quam vincere reges
Non potuere: suo victus amore fuit.
Non minus hac dignus quam digna Lucretia nostro
Rege fuit, nec eo dignior esse potest.
15
Felicem voluere suam per saecula vitam
Fata, voluptates tot voluere suas.
Quid magis optandum? Quid plus concedere possent?
Fortunam pedibus supposuere suis.
Diva puella, vale, magno et sub Caesare laeta
20
Degas; sint vitae stamina longa tuae.