21. ad Panhormitam divum poetam, ut solvat
problemata quae ei Venus ante oculos adiecit:
unde est <ut> unus gallus centum gallinarum sufficiens
fututor sit, centum homines non unius feminae;
alterum ut pulcherrima puella uni paediconi
superabundans sit, milia vero epheborum vix sufficiunt

Siquis erit Latio, qui possit solvere nodos,

      Quos mihi subridens attulit alma Venus,

Ipsus eris, sacrum calamum cui cessit Apollo

      Et citharam suavem et, sancte poeta, lyram.

5

Centum gallinas cum gallus pressitet unus,

      Gallus sufficiens omnibus unus erit;

Non satura est centum mulier nec lassa priapis,

      Comperta est dicens femina nulla: "sat est".

Vna supervacua est etsi pulcherrima virgo

10

      Robusto iuveni, si foret illa Venus;

Si teneros centum quis paedicaret ephebos,

      Milia si veniant, non erit ille satur.

Vnde est orta animis tantum diversa voluptas?

      Si sapis, ornabunt myrtea serta caput.

15

Haec Cytherea mihi solvenda aenigmata mandat:

      Ni faciam, ex coetu me fugat illa suo.

Antoni vates, aeterno carmine laetus,

      Aeternam famam saecula cuncta tenes.

Enuclees mihi verba deae commixta tenebris;

20

      Est mea vita tuas inter, amice, manus.

Implicitum his curis tu me, divine poeta,

      Extricare velis, dive poeta, velis.